اختلالات تیک و تشنج

بسیاری از افراد در برخی مواقع حرکات مشابه اسپاسم عضلات خاص را تجربه می کنند. این حرکات که به تیک و تشنج معروف است، اغلب پلک ها یا صورت را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، آنها می توانند در هر نقطه از بدن ایجاد شوند.در بیشتر موارد، تیک ها و تکان ها بی ضرر و موقتی هستند. با این حال، در برخی موارد، ممکن است ناشی از اختلال تیک باشد. اختلالات تیک به طور کلی با درمان و تغییر شیوه زندگی قابل کنترل است. در این مقاله از بخش سلامت جسمی مجله اینترنتی وبگردون به بررسی اختلالات تیک و تشنج میپردازیم.

تیک و تشنج چیست؟

در حالی که بسیاری از افراد از اصطلاحات tic و twitch به جای یکدیگر استفاده می کنند، تفاوت هایی بین این دو نوع حرکت وجود دارد.

تیک ها دو نوع تیک وجود دارد – تیک حرکتی و تیک آوازی. این حرکات ناگهانی کوتاه مدت (تیک های حرکتی) یا صداهای برآمده (تیک های صوتی) ناگهان در حین رفتار عادی اتفاق می افتد. تیک ها اغلب تکرار می شوند، با وقوع پی در پی متعدد یک عمل. به عنوان مثال، فردی که تیک دارد ممکن است چندین بار چشم خود را پلک  بزند یا مکرر بینی خود را تکان دهد.

تیک های حرکتی را می توان به دو صورت ساده یا پیچیده طبقه بندی کرد. تیک های حرکتی ساده ممکن است شامل حرکاتی مانند پلک زدن چشم، انقباض بینی، تکان دادن سر یا شانه زدن باشد. تیک های حرکتی پیچیده شامل مجموعه ای از حرکات است که به همان ترتیب انجام می شوند. به عنوان مثال ممکن است شخصی دست دراز کند و مکرراً چیزی را لمس کند یا با یک پا و سپس پای دیگر او را بیرون بکشد.

تیک اغلب نه به عنوان حرکات غیر ارادی، اما به عنوان طبقه بندی unvoluntary جنبش. این بدان معناست که مردم قادرند اقدامات را برای مدتی سرکوب کنند. با این حال، سرکوب منجر به ناراحتی می شود که تا زمانی که با انجام تیک برطرف نشود، افزایش می یابد.

در حالی که افراد در هر سنی می توانند تیک را تجربه کنند، بیشتر در کودکان شایع است. کارشناسان می گویند حدود 20 درصد از کودکان دچار تیک می شوند. و تیک ها به مراتب بیشتر بر پسران تأثیر می گذارند تا دختران.

هیچ کس دقیقاً نمی داند چه چیزی باعث بروز تیک ها می شود. به نظر می رسد استرس و کم خوابی در بروز و شدت تیک های حرکتی نقش دارند.

زمانی پزشکان معتقد بودند که برخی از داروها، از جمله برخی از آنها برای درمان اختلال بیش فعالی و نقص توجه، باعث ایجاد تیک در کودکانی می شود که مستعد ابتلا به آنها بودند. هرچند مطالعات جدیدتر نشان می دهد که چنین نیست.

تشنج. برخلاف تیک ها، اکثر انقباضات عضلانی اتفاقات جداگانه ای هستند، نه اقدامات مکرر. انقباضات عضلانی به عنوان تکان های میوکلونیک نیز شناخته می شوند. آنها کاملاً غیر ارادی هستند و نمی توان آنها را کنترل یا سرکوب کرد.

یکی از انواع انقباض عضلات، بلفارواسپاسم ضروری خوش خیم است. بلفارواسپاسم به ماهیچه های یک یا هر دو پلک اشاره می کند که به طور غیرقابل کنترل تکان می خورند. این اغلب در طول یک دوره طولانی مدت به طور مکرر رخ می دهد. در موارد شدید، که نادر است، بلفارواسپاسم ضروری خوش خیم ممکن است ابروها، دهان و گردن را نیز درگیر کند.

در حالی که انقباض پلک ممکن است تیک چشم< پلک را تقلید کند، اما متفاوت است زیرا قابل کنترل نیست. همچنین اغلب در بزرگسالان رخ می دهد. پزشک ممکن است بر اساس علائم تشخیص دهد که آیا شما یا فرزندتان دچار تیک یا لرزش پلک هستید یا خیر.کارشناسان بر این باورند که لرزش پلک ناشی از بلفارواسپاسم ناشی از ترکیدن نادرست سلول های خاصی در یک ناحیه از مغز است. خارش پلک ممکن است با خشکی چشم تشدید شود. همچنین ممکن است با استرس، کمبود خواب، کافئین و شرایط نوری شدید بدتر شوند.

اختلالات شایع تیک چیست؟

اکثر تیک ها شدید نیستند. بنابراین آنها تأثیر بسیار کمی بر کیفیت زندگی افراد دارند. با این حال، در برخی موارد، تیک ها ممکن است اغلب به حدی رخ دهند که مزاحم و نگران کننده باشند. وقتی این کار را می کنند، می توانند بر بسیاری از زمینه های زندگی فرد، از جمله مدرسه، کار و زندگی اجتماعی تأثیر بگذارند.

پزشکان از چهار ویژگی برای تشخیص و تشخیص اختلالات تیک استفاده می کنند:

• سن شروع تیک ها
• مدت زمان تیک ها
• شدت تیک ها
• خواه تیک ها حرکتی باشند یا صوتی یا هر دو

اختلال تیک گذرا. این اختلال بیشتر در سنین جوانی ظاهر می شود. این بیماری تا 20 درصد از کودکان مدرسه ای را تحت تأثیر قرار می دهد. اختلال تیک گذرا با وجود یک یا چند تیک به مدت حداقل یک ماه اما کمتر از یک سال مشخص می شود. اکثر تیک هایی که در این اختلال مشاهده می شوند تیک های حرکتی هستند، اگرچه ممکن است تیک های صوتی نیز وجود داشته باشند.

بسیاری از کودکان مبتلا به این اختلال قسمت های متعددی از تیک های گذرا را تجربه می کنند که ممکن است در نحوه بروز آنها در طول زمان متفاوت باشد.

اختلال حرکتی مزمن یا تیک صوتی. در حالی که تیک های گذرا ظرف یک سال ناپدید می شوند، تیک های مزمن می توانند یک سال یا بیشتر طول بکشد. اختلال تیک مزمن با وجود یک یا چند تیک طولانی مدت مشخص می شود. آنها ممکن است حرکتی یا آوازی باشند، اما هر دو نیستند. برای تشخیص اختلال تیک مزمن، علائم باید قبل از 18 سالگی شروع شوند.

تیک های مزمن در کمتر از 5 کودک در 100 کودک رخ می دهد.

سندرم تور . در برخی موارد، آنچه به نظر می رسد یک تیک مزمن باشد ممکن است نشانه سندرم تورت باشد. این سندرم شدیدترین اختلال تیک است. این ویژگی با حضور تیک های حرکتی و تیک های صوتی مشخص می شود.

از آنجا که بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال تشخیص داده نشده اند، دقیقاً مشخص نیست چند نفر در ایالات متحده با سندرم تورت زندگی می کنند. کارشناسان تخمین می زنند 138000 کودک در ایالات متحده به این بیماری مبتلا هستند. علائم معمولاً از سنین 5 تا 18 سالگی شروع می شود.

شدت سندرم تورت اغلب در طول زمان تغییر می کند. ممکن است دوره های کاهش فرکانس تیک و به دنبال آن افزایش فعالیت تیک وجود داشته باشد. خوشبختانه بسیاری از افراد مبتلا به سندرم تورت متوجه می شوند که با افزایش سن وضعیت آنها بهبود می یابد.

چگونه اختلالات تیک درمان می شود؟

درمان اختلالات تیک بستگی به شدت بیماری دارد. در بسیاری از موارد، نیازی به درمان نیست و تیک ها به خودی خود برطرف می شوند.

در موارد دیگر، پزشکان ممکن است رفتار درمانی، دارو یا ترکیبی از این دو را تجویز کنند. رفتار درمانی به افراد کمک می کند تا علائم تیک خود را مدیریت کرده و فرکانس تیک را کاهش دهند. داروها معمولاً برای کاهش دفعات تیک و افزایش زندگی روزمره افراد استفاده می شود. این معمولاً منجر به بهبود کامل علائم تیک نمی شود.