بزرگ شدن رحم

از زمان لقاح تا زایمان، رحم زن می تواند از اندازه گلابی تا اندازه هندوانه رشد کند. اما بارداری تنها دلیل بالقوه بزرگ شدن رحم نیست. بزرگ شدن رحم شایع است و می تواند نشانه انواع بیماری ها باشد که برخی از آنها نیاز به درمان دارند. در این مقاله از بخش سلامت جسمی مجله اینترنتی وبگردون به بررسی علل و عوامل بزرگ شدن رحم میپردازیم.

دو مورد از شایع ترین علل بزرگ شدن رحم، فیبروم رحم و آدنومیوز است.

فیبروئید رحم. فیبروئیدهای رحمی تومورهای شایع غیر سرطانی دیواره عضلانی رحم هستند که تا سن 50 سالگی از هر 10 زن 8 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. فیبرومها بیشتر زنان بالای 30 سال را تحت تأثیر قرار می دهند. همچنین در آفریقایی-آمریکایی ها بیشتر از قفقازی ها دیده می شود. زنان دارای اضافه وزن و چاق نیز بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم هستند. عوامل هورمونی و ژنتیکی در رشد آنها نقش دارد.

در حالی که برخی از فیبرومها بسیار کوچک هستند، وزن برخی دیگر به چند کیلوگرم می رسد. یک زن ممکن است یک فیبروم یا چند فیبروم داشته باشد. علاوه بر بزرگ شدن رحم، علائم فیبروم رحمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• احساس پری یا فشار در قسمت تحتانی شکم
• دوره های سنگین، دردناک و/یا طولانی مدت، گاهی اوقات با عبور لخته های خون
• خونریزی بین پریودها
• یبوست
• تکرر ادرار
• درد هنگام مقاربت
• عوارض حاملگی یا زایمان

در صورت شدید بودن علائم، درمان ممکن است شامل روشی به نام آمبولیزاسیون شریان رحم برای قطع خونرسانی به فیبروئیدها به منظور کوچک شدن و در نهایت مرگ، یا جراحی برای برداشتن فیبروم ( میومکتومی ) یا کل رحم ( هیسترکتومی ) باشد. درمان های دیگر شامل برداشتن آندومتر است. این روش برای فیبروئیدهای زیر مخاطی کوچک (هنگامی که لایه داخلی رحم برداشته، سوزانده یا منجمد می شود) و میولیز لاپاراسکوپی (هنگام انجماد یا جریان الکتریکی برای از بین بردن فیبروم ها) انجام می شود. همچنین ممکن است از داروهایی برای کنترل دوره های دردناک یا درد استفاده شود. سایر گزینه های درمانی شامل جراحی سونوگرافی متمرکز ودستگاه داخل رحمی (IUD) برای کاهش خونریزی.

علت فیبروئیدها مشخص نیست، اما به نظر می رسد تومورها برای رشد به استروژن تکیه می کنند. پس از یائسگی، آنها اغلب به طور طبیعی کوچک می شوند و هیچ علامتی ندارند.

آدنومیوز آدنومیوز ضخیم شدن گسترده رحم است که زمانی اتفاق می افتد که بافتی که معمولاً رحم را ترسیم می کند (آندومتر) به دیواره خارجی عضلانی آن حرکت کرده و مانند آندومتر رفتار می کند. هنگامی که این اتفاق در یک منطقه کوچک رخ می دهد، یا موضعی است، آن را آدنومیوم می نامند.

در حالی که علت آدنومیوز ناشناخته است، این بیماری معمولاً در زنان بالای 30 سال که بچه دار شده اند رخ می دهد. این بیماری بیشتر در زنانی که تحت عمل جراحی رحم قرار گرفته اند، از جمله سزارین، مشاهده می شود.علاوه بر بزرگ شدن رحم، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• دوره های طولانی یا خونریزی شدید
• دوره های دردناک، که به طور مداوم بدتر می شوند
• درد هنگام مقاربت

اکثر زنان در پایان سن باروری دچار آدنومیوز می شوند. اکثر آنها نیازی به درمان ندارند، اما برخی برای تسکین درد به دارو نیاز دارند. قرص های ضد بارداری و یک دستگاه داخل رحمی (IUD) حاوی پروژسترون ممکن است به کاهش خونرزی شدید کمک کند. زنانی که دارای علائم شدید هستند ممکن است به هیسترکتومی جهت تسکین علائم نیاز داشته باشند.

علل دیگر بزرگ شدن رحم

در برخی موارد، بزرگ شدن رحم می تواند علامتی از سرطان های رحم باشد، از جمله سرطان آندومتر (که روی لایه داخلی رحم تأثیر می گذارد ) و سرطان دهانه رحم (که بر قسمت پایین رحم که در آن به رحم متصل می شود) تأثیر می گذارد. واژن ). درمان بستگی به محل، وسعت سرطان و عوامل دیگر دارد.

علائم بزرگ شدن رحم

اگر رحم شما بزرگ شده باشد، لزوماً خودتان متوجه آن نخواهید شد. پزشک شما ممکن است آن را در طول معاینه فیزیکی یا آزمایش های تصویربرداری کشف کند. بسیاری از بیماریهایی که باعث بزرگ شدن رحم می شوند خوش خیم هستند و نیاز به درمان ندارند مگر اینکه علائم شدید باشد.

در صورت بروز مشکلاتی مانند خونریزی نامنظم؛ دوره های دردناک و سنگین؛ درد هنگام مقاربت؛ یا احساس پری یا فشار در قسمت تحتانی شکم، به پزشک خود مراجعه کنید، که می تواند علت و بهترین درمان را تعیین کند.