درک رگهای واریسی – اصول اولیه

در این مقاله از بخش سلامت جسمی مجله اینترنتی وبگردون به معرفی و درک رگهای واریسی و اصول اولیه واریس می پردازیم.

وریدهای واریسی چیست؟

رگهای واریسی معمولاً خود را طنابهای برآمده و مایل به آبی می دانند که درست در زیر سطح پوست شما قرار دارند. آنها تقریباً همیشه روی پاها و پاها تأثیر می گذارند. رگهای متورم و پیچ خورده قابل مشاهده – گاهی اوقات با تکه هایی از مویرگهای غرقابی معروف به رگ های عنکبوتی احاطه شده است – رگهای واریسی سطحی محسوب می شوند . اگرچه ممکن است دردناک و ناهنجار باشند، اما معمولاً بی ضرر نیستند. هنگامی که ملتهب می شوند، در لمس حساس می شوند و می توانند گردش خون را تا حدی متورم کرده و باعث ایجاد تورم مچ پا، خارش پوست و درد در اندام آسیب دیده شوند.

علاوه بر شبکه سطحی رگها، پاهای شما دارای شبکه وریدی داخلی یا عمقی است. در موارد نادر، ورید داخلی ساق پا واریس می شود. چنین وریدهای واریسی عمیق معمولاً قابل مشاهده نیستند، اما می توانند باعث تورم یا درد در سراسر ساق پا شوند و ممکن است محل ایجاد لخته خون باشد.

وریدهای واریسی یک بیماری نسبتاً شایع است و برای بسیاری از افراد یک ویژگی خانوادگی است. زنان حداقل دو برابر مردان به این بیماری مبتلا می شوند. تنها در ایالات متحده، آنها حدود 23 درصد از کل آمریکایی ها را تحت تأثیر قرار می دهند.

علت واریس چیست؟

برای کمک به غنی از اکسیژن گردش خون از ریه ها به تمام نقاط بدن، خود را شریان دارند لایه ای ضخیم از عضله یا بافت الاستیک. برای بازگشت خون به قلب، رگهای شما عمدتاً به عضلات اطراف و شبکه دریچه های یک طرفه متکی است. هنگامی که خون از طریق یک ورید جریان می یابد، دریچه های جام مانند به طور متناوب باز می شوند تا خون از طریق آن عبور کند ، سپس برای جلوگیری از جریان برگشت بسته می شود.

در وریدهای واریسی ، دریچه ها به درستی کار نمی کنند – اجازه می دهد خون در ورید جمع شود و باعث می شود ماهیچه ها خون را “سربالایی” فشار ندهند. به جای جریان از یک دریچه به دریچه دیگر ، خون همچنان در ورید جمع می شود و فشار وریدی و احتمال احتقان را افزایش می دهد در حالی که باعث برآمدگی و پیچ خوردگی ورید می شود. از آنجایی که رگهای سطحی حمایت عضلانی کمتری نسبت به وریدهای عمقی دارند، احتمال واریس شدن آنها بیشتر است.

هر شرایطی که فشار بیش از حد به پاها یا شکم وارد کند می تواند منجر به واریس شود. شایع ترین عوامل تحریک کننده فشار عبارتند از بارداری، چاقی و ایستادن طولانی مدت. یبوست مزمن و در موارد نادر تومورها نیز می تواند باعث واریس شود. کم تحرکی نیز ممکن است در ایجاد واریس موثر باشد، زیرا ماهیچه های خارج از وضعیت عملکرد پمپاژ خون ضعیفی را ارائه می دهند.

با تضعیف وریدها با افزایش سن احتمال واریس نیز افزایش می یابد. آسیب قبلی پا ممکن است به دریچه های وریدی آسیب برساند که می تواند منجر به واریس شود. ژنتیک نیز نقش دارد، بنابراین اگر سایر اعضای خانواده دچار واریس شوند، احتمال بیشتری وجود دارد که شما نیز دچار آن شوید. برخلاف تصور عموم، نشستن با پاهای ضربدری باعث ایجاد واریس نمی شود، اگرچه می تواند شرایط موجود را تشدید کند.

علائم واریس چیست؟

علائم واریس شامل موارد زیر است:

• رگهای خونی بنفش تیره یا آبی برجسته ، قابل مشاهده بر روی ران و ساق پا
• سوزش ، حساسیت ، سنگینی یا درد پاها ، اغلب همراه با تورم در مچ پا یا پاها پس از ایستادن طولانی مدت

در صورت وجود واریس با پزشک خود تماس بگیرید:

• علائم ناتوان کننده می شوند، یا پوست روی وریدهای واریسی شما پوسته پوسته می شود ، زخم می شود ، تغییر رنگ می دهد یا مستعد خونریزی می شود – ممکن است دچار درماتیت ایستایی شوید. درماتیت استاز در صورت عدم درمان می تواند منجر به عفونت های پوستی و زخم های مزمن پا شود.
• شما دارای رگهای واریسی قرمز، گرم و حساس هستید. این ممکن است نشانه فلبیت باشد که در اثر لخته شدن خون در ورید ایجاد می شود.
• شما دچار واریس شده اید. انفجار خون حاصل را با فشرده سازی مستقیم و بالا آوردن پا کنترل کنید. رگ های خود را توسط متخصص ورید ارزیابی کنید زیرا این می تواند یک عارضه بالقوه جدی باشد.

در صورت هرگونه خونریزی یا خونریزی بیش از حد که متوقف نمی شود ، از اورژانس پزشکی کمک بگیرید.