سوره اعلی

هشتاد و هفتمین سوره قرآن کریم است که مکی و 19 آیه دارد.

از امام صادق علیه السلام روایت شده است: هر کس سوره اعلی را در نمازهای واجب یا مستحب خود قرائت نماید در روز قیامت به او گفته می شود از هر دری از درهای بهشت که دوست داری وارد بهشت شو(1)

رسول خدا صلی الله علیه و اله وسلم می فرماید: کسی که سوره اعلی را قرائت نماید خداوند به تعداد همه حروفی که بر پیامبران الهی ابراهیم ، موسی و محمد نازل کرده است به ازای هر حروف ده حسنه به او می بخشد.(2)

امیرالمومنین علی علیه السلام در حدیثی فرموده است: پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم سوره «اعلی» را دوست می داشت و اولین کسی که گفت: سبحان ربی الاعلی و بحمده، میکائیل بود.(3)

ابوحمیصه از امیرالمؤمنین نقل می کند: بیست شب پشت سر هم در نماز به علی علیه السلام اقتدا کردم و بعد از حمد سوره ای جز اعلی نخوان و روزی فرمود: اگر مردم بدانند که چه چیزهایی (از منافع و فواید) در سوره اعلی هست حتما روزی بیست بار آن را قرائت می کردند. هر کس ان را قرائت کند مانند این است که کتاب های آسمانی موسی و ابراهیم را قرائت کرده است. (4)

ابن عباس از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل کرده است: بعد از قرائت سوره اعلی بگویید: «سبحان ربی الاعلی».(5)

آثار و برکات سوره

1) درمان درد گوش، درد گردن و دررفتگی استخوان

از رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم نقل شده استک که اگر کسی سوره اعلی بر درد گوش خوانده شود دردش یرطرف می شود و اگر برای کسی که بیماری بواسیر دارد بخوانند خوب می شود .(6)

و هم چنین در روایتی دیگر از ایشان آمده که این عمل برای درد گردن نیز مفید است. (7)

________________

پی نوشت:

(1) ثواب الاعمال ص122.

(2) مجمع البیان، ج10، ص326

(3) مستدرک الوسائل، ج4، ص358

(4) مجمع البیان، ج1، ص326

(5) بحارالانوار، ج89، ص220

(6) تفسیرالبرهان، ج5، ص633

(7) همان

منبع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الأعْلَى ﴿١﴾ الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿٢﴾ وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿٣﴾ وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿۴﴾ فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿۵﴾ سَنُقْرِئُکَ فَلا تَنْسَى ﴿۶﴾ إِلا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿٧﴾ وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿٨﴾ فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿٩﴾ سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى ﴿١٠﴾ وَیَتَجَنَّبُهَا الأشْقَى ﴿١١﴾ الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿١٢﴾ ثُمَّ لا یَمُوتُ فِیهَا وَلا یَحْیَا ﴿١٣﴾ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى ﴿١۴﴾ وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿١۵﴾ بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاهَ الدُّنْیَا ﴿١۶﴾ وَالآخِرَهُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿١٧﴾ إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الأولَى ﴿١٨﴾ صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿١٩﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

(ای رسول ما) نام خدای خود را که برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاکی یاد کن(1)

آن خدایی که (عالم را) خلق کرد و (همه را) به حد کمال خود رسانید. ( 2 )

 آن خدایی که (هر چیز را) قدر و اندازه‌ای داد و (به راه کمالش) هدایت نمود. ( 3 )

 آن خدایی که گیاه را سبز و خرم از زمین برویانید. ( 4 )

 و آن گاه خشک و سیاهش گردانید. ( 5 )

 ما تو را قرائت آیات قرآن چندان آموزیم که هیچ فراموش نکنی. ( 6 )

 مگر آنچه خدا خواهد (که از یادت برد) که او به امور آشکار و پنهان عالم آگاه است. ( 7 )

 و ما تو را بر طریقه (شریعت سهل و) آسان موفق می‌داریم. ( 8 )

 پس (به آیات الهی خلق را) متذکر ساز اگر سودمند افتد. ( 9 )

 البته هر که خدا ترس باشد (به این تذکر) پند می‌گیرد. ( 10 )

 و آن که شقی‌ترین مردم است از آن دوری گزیند. ( 11 )

 همان کس که عاقبت به آتش بسیار سخت دوزخ در افتد. ( 12 )

 و در آن دوزخ نه بمیرد (تا راحت شود) و نه زنده ماند (و برخوردار از زندگانی باشد. ( 13 )

 حقّا فلاح و رستگاری یافت آن کسی که تزکیه نفس کرد. ( 14 )

 و به ذکر نام خدا به نماز و طاعت پرداخت. ( 15 )

 (اما شما مردم از جهل و غفلت از پی این سعادت نروید) بلکه زندگانی دنیا را بگزینید و عزیز دارید(16)

در صورتی که منزل آخرت بسی بهتر و پاینده‌تر (از دنیای چند روزه) است. ( 17 )

 این گفتار به حقیقت در کتب پیشین ذکر شده. ( 18 )

 بخصوص در صحف ابراهیم و تورات موسی (مفصل بیان گردیده است). ( 19 )