سوره الرحمن

الرحمن و نام دیگرش «آلاء» (1) پنجاه و پنجمین سوره قرآن است که مکی  و 78 آیه دارد.

در فضیلت این سوره از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده که فرمودند هر چیزی عروسی دارد و عروس قرآن سوره الرحمن است (2)

و در رویات دیگری آمده : هرکسی سوره الرحمن را قرائت کند خداوند به ضعف و ناتوانی او رحم می اورد و او توانایی ادای شکر نعمت های خدادادی را پیدا می کند(3)

امام صادق علیه السلام فرمودند: از قرائت سوره الرحمن و عمل به آن غافل نباشید زیرا این سوره در دل منافقان استقرار نمی یابد. در روز قیامت خداوند این سوره را به شکل انسانی در بهترین شکل و خوشترین بو وارد می کند تا اینکه در جایگاهی که نزدیکتر از آن وجود ندارد نزد خداوند می ایستد آنگاه خداوند می فرماید چه کسی در دنیا همواره تو را قرائت می کرد؟ سوره الرحمن در جواب می گوید ای پروردگارم فلان و فلان پس از آن چهره ایشان سفید و نورانی می شود خداوند به این گروه می فرماید هر کس را که دوست دارید شفاعت کنید آن گاه خداوند می فرماید به بهشت وارد شوید و هرجایی که دوست دارید سکونت گزینید(4)

از امام صادق علیه السلام نقل شده: هر کس سوره الرحمن را قرائت کند و همه جا پس از آیه «فبای الاء ربکما تکذبان» بگوید: «لابشیء من الائک رب اکذب» اگر در آن روز یا شب از دنیا برود شهید محسوب می شود(5)

از حضرت زهرا سلام الله علیها روایت شده است: قرائت کننده سوره الرحمن در ملکوت آسمانها و زمینها ساکن در بهشت فردوس خوانده می شود. (6)

آثار و برکات سوره

1)آسان شدن امور

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده: هر کس این سوره را بنویسد و به خود همراه داشته باشد خداوند هر کار سختی را برای او آسان می کند. (7)

2) درمان درد چشم

امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر سوره الرحمن را بنویسند و همراه کسی که درد چشم دارد باشد، بهبود می یابد.(8)

3) بهبود بیماری طحال، قلب و…

مرحوم کفعمی در کتاب المصباح آورده است : اگر سوره الرحمن را بنویسند و بشویند و از آب آن بیاشامند برای بیماری طحال و دردها و بیماری های قلب مفید است و اگر نوشته آن را برای درد چشم و بیماری صرع به همراه داشته باشند بهبود میبخشد. (9)

4)آسان شدن وضع حمل

برای تسهیل وضع حمل آیه «سنفرغ لکم ایها الثقلان فبای الاء ربکما تکذبان» را بنویسند و بر پشت حامله ببندند بعد که فارغ شد آن را باز کنند. (10)

_______________

پی نوشت:

(1)درمان با قرآن، ص106

 (2) مستدرک الوسائل، ج4، ص351

(3) مجمع البیان، ج9،ص326

(4)ثواب الاعمال، ص116

(5) همان

(6)کنزالعمال، ج2، ص264

(7)تفسیرالبرهان، ج5، ص238

(8) همان

 (9)المصباح کفعمی، ص458

(10)درمان با قرآن، ص108

منبع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الرَّحْمَنُ ﴿١﴾ عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ ﴿٣﴾ عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿۴﴾ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾ وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿۶﴾ وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿٧﴾ أَلا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿٨﴾ وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿٩﴾ وَالأرْضَ وَضَعَهَا لِلأنَامِ ﴿١٠﴾ فِیهَا فَاکِهَهٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الأکْمَامِ ﴿١١﴾ وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿١٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٣﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿١۴﴾ وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿١۵﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١۶﴾ رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿١٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٨﴾ مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿١٩﴾ بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لا یَبْغِیَانِ ﴿٢٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢١﴾ یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٢٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٣﴾ وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالأعْلامِ ﴿٢۴﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢۵﴾ کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿٢۶﴾ وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٢٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٨﴾ یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿٢٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٠﴾ سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلانِ ﴿٣١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٢﴾ یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلا بِسُلْطَانٍ ﴿٣٣﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣۴﴾ یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلا تَنْتَصِرَانِ ﴿٣۵﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣۶﴾ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَهً کَالدِّهَانِ ﴿٣٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٨﴾ فَیَوْمَئِذٍ لا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلا جَانٌّ ﴿٣٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴٠﴾ یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالأقْدَامِ ﴿۴١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴٢﴾ هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿۴٣﴾ یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿۴۴﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۵﴾ وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿۴۶﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴٧﴾ ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿۴٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴٩﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿۵٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵١﴾ فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَهٍ زَوْجَانِ ﴿۵٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵٣﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿۵۴﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۵﴾ فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿۵۶﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵٧﴾ کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۵٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵٩﴾ هَلْ جَزَاءُ الإحْسَانِ إِلا الإحْسَانُ ﴿۶٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶١﴾ وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿۶٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶٣﴾ مُدْهَامَّتَانِ ﴿۶۴﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۵﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿۶۶﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶٧﴾ فِیهِمَا فَاکِهَهٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿۶٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶٩﴾ فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿٧٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧١﴾ حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿٧٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٣﴾ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٧۴﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧۵﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿٧۶﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٧﴾ تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٧٨﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

خدای بخشنده، ( 1 )

 (به رسولش) قرآن آموخت. ( 2 )

 انسان را خلق کرد. ( 3 )

 به او تعلیم نطق و بیان فرمود. ( 4 )

 خورشید و ماه به حساب معیّن به گردشند. ( 5 )

 و گیاهان و درختان هم به سجده او سر به خاک اطاعت نهاده‌اند. ( 6 )

 و آسمان را او کاخی رفیع گردانید و میزان (عدل و نظم) را در عالم وضع فرمود. ( 7 )

 (و حکم کرد) که هرگز در میزان (عدل و احکام شرع من) تعدّی و نافرمانی مکنید. ( 8 )

 و هر چیز را به ترازوی عدل و انصاف بسنجید و هیچ در میزان کم فروشی و نادرستی مکنید. ( 9 )

 و زمین را (با هزاران نعمت) برای (زندگانی) خلق مقرّر فرمود. ( 10 )

 که در آن میوه‌های گوناگون و نخل خرمای با پوشش برگ و شکوفه و غلاف است. ( 11 )

 و هم حبوبات متنوع که دارای برگ و گل است و نیز ریاحین است. ( 12 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 13 )

 انسان را خدا از خشک گلی مانند گل کوزه گران (بدین حسن و زیبایی) آفرید. ( 14 )

 و جنّیان را از رخشنده شعله آتش خلق کرد. ( 15 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 16 )

آن خدایی که آفریننده دو مشرق و دو مغرب است (یکی مشرق و مغرب تابستان مطلع سرطان، و یکی زمستان مطلع جدی). ( 17 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 18 )

 اوست که دو دریا (ی آب شور و گوارا) را به هم در آمیخت تا به هم برخورد کنند. ( 19 )

 و میان آن دو دریا برزخ و فاصله‌ای است که تجاوز به حدود یکدیگر نمی‌کنند. ( 20 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 21 )

 از آن دو دریا لؤلؤ و مرجان گرانبها بیرون آید. ( 22 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 23 )

 و او راست کشتیهای بزرگ بادبان برافراشته مانند کوه که به دریا در گردشند. ( 24 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 25 )

 هر که روی زمین است دستخوش مرگ و فناست. ( 26 )

 و زنده ابدی ذات خدای با جلال و عظمت توست. ( 27 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 28 )

 هر که در آسمانها و زمین است همه از او (حوائج خود را) می‌طلبند و او هر روز به شأن و کاری (در تکمیل و افاضه به خلق) پردازد. ( 29 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 30 )

 ای گروه انس و جنّ به زودی به حساب کار شما هم خواهیم پرداخت. ( 31 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 32 )

 ای گروه جنّ و انس، اگر می‌توانید از اطراف آسمانها و زمین (و از قبضه قدرت الهی) بیرون شوید، بیرون شوید (ولی این خیال محالی است زیرا) هرگز خارج از ملک و سلطنت خدا نتوانید شد. ( 33 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 34 )

(الا ای جنّ و انس) اگر به کفر و طغیان گرایید) بر شما شراره‌های آتش و مس گداخته فروریخته شود و هیچ نصرت و نجاتی نیابید. ( 35 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 36 )

 پس آن‌گاه که آسمان شکافته شود تا چون گل سرخ گون و چون روغن مذاب و روان گردد (آن روز سخت هولناک از گنه پشیمان شوید). ( 37 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 38 )

 پس در آن روز هیچ از گناه انس و جنّ باز نپرسند (چون خدا و فرشتگان از گناهان خلق آگاهند). ( 39 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 40 )

 (آن روز) بدکاران به سیمایشان شناخته شوند، پس موی پیشانی آنها را با پاهایشان بگیرند (و در آتش دوزخ افکنند). ( 41 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 42 )

 این همان دوزخی است که بدکاران تکذیب می‌کردند. ( 43 )

 اینک میان آن جهنّم و در حمیم سوزان آن می‌گردند. ( 44 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 45 )

 و هر که از مقام (قهر و کبریایی) خدایش بترسد او را دو باغ بهشت خواهد بود. ( 46 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 47 )

 در آن دو بهشت انواع گوناگون میوه‌ها و نعمتهاست. ( 48 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 49 )

 در آن دو بهشت دو چشمه آب (تسنیم و سلسبیل) روان است. ( 50 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 51 )

 در آن دو بهشت از هر میوه‌ای دو نوع است. ( 52 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 53 )

 در حالتی که بهشتیان بر بسترهایی که آستر آنها از حریر و استبرق است (در کمال عزّت) تکیه زده‌اند و میوه درختانش در همان تکیه گاه در دسترس آنهاست. ( 54 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 55 )

 در آن بهشتها زنان زیبای با حیائی است (که به چشم پر ناز جز به شوهر خود ننگرند) و دست هیچ کس از جن و انس پیش از آنها بدان زنان نرسیده است. ( 56 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 57 )

 آن زنان حور العین (در صفا و لطافت) گویی یاقوت و مرجانند. ( 58 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 59 )

 آیا پاداش نکویی و احسان جز نکویی و احسان است؟ ( 60 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 61 )

 و ورای آن دو بهشت دو بهشت دیگر است. ( 62 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 63 )

 که درختان آن دو بهشت در منتهای سبزی و خرّمی است. ( 64 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 65 )

 در آن دو بهشت دیگر هم دو چشمه آب گوارا می‌جوشد. ( 66 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 67 )

 در آن دو بهشت نیز هرگونه میوه خوش و خرما و انار بسیار است. ( 68 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 69 )

 در آن بهشتها نیکو زنان با حسن و جمال بسیارند. ( 70 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 71 )

 حورانی در سراپرده‌های خود (مستور از چشم بیگانگان). ( 72 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 73 )

 که پیش از شوهران دست هیچ کس از جن و انس بدان زنان نرسیده است. ( 74 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 75 )

 در حالتی که بهشتیان (با حور العین) بر رفرف سبز (وجد و عزّت) و بساط زیبا (ی فخر و دولت) تکیه زده‌اند. ( 76 )

(الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار می‌کنید؟ ( 77 )

 بزرگوار و مبارک نام پروردگار توست که خداوند جلال و عزّت و احسان و کرامت است. ( 78 )