سوره تکویر

سوره تکویر هشتاد و یکمین سوره قرآن کریم است که مکی و 29 آیه دارد.

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است: هر کس سوره تکویر را قرائت کند در روز قیامت هنگامی که پرونده های اعمال بندگانش پیش روی همگان قرار می گیرد خداوند او را از رسوایی در امان می دارد و هر کس که دوست دارد روز قیامت به من بنگرد این سوره را بخواند.(1)

امام صادق علیه السلام فرمودنده اند: هر کس سوره تکویر را تلاوت کند در بهشت در پناه خداوند و زیر سایه خداوند مشمول کرامت خداوند خواهد بود و این چیزها برای خداوند بزرگ نیست.(2)

آثار و برکات سوره

1) برطرف کننده بیماری های چشمی

قرائت سوره تکویر برای چشم، موجب تقویت دید چشم و برطرف کنده تاری چشم و دیگر دردهای چشم می شود.(3)

2) برآورده شدن حاجات

هنگام آمدن باران 100 بار این سوره را بخواند مؤثر است.(4)

__________________

پی نوشت:

(1) مجمع البیان، ج10، ص273

(2) ثواب الاعمال، ص121

(3) المصباح کفعمی، ص459

(4) درمان با قرآن، ص138

منابع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»؛ درمان با قرآن،محمدرضا کریمی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿١﴾ وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿٢﴾ وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿٣﴾ وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾ وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾ وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾ وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾ وَإِذَا الْمَوْءُودَهُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾ وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿١٠﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿١١﴾ وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿١٢﴾ وَإِذَا الْجَنَّهُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿١۴﴾ فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١۵﴾ الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿١۶﴾ وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾ وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿١٩﴾ ذِی قُوَّهٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿٢٠﴾ مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿٢١﴾ وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾ وَلَقَدْ رَآهُ بِالأفُقِ الْمُبِینِ ﴿٢٣﴾ وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿٢۴﴾ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿٢۵﴾ فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢۶﴾ إِنْ هُوَ إِلا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿٢٧﴾ لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿٢٨﴾ وَمَا تَشَاءُونَ إِلا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿٢٩﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

هنگامی که آفتاب تابان تاریک شود. ( 1 )

 و هنگامی که ستارگان آسمان تیره شوند (و فرو ریزند)  ( 2 )

 و آن گاه که گوهها به رفتار آیند. ( 3 )

 و آن گاه که شتران ده ماهه آبستن را (که نزد عرب بسیار عزیز است) به کلی رها کنند(4)

و هنگامی که وحوش (و طیور نیز به عرصه قیامت) محشور شوند. ( 5 )

 و هنگامی که دریاهای آب (چون آتش سوزان) شعله‌ور گردد. ( 6 )

 و هنگامی که نفوس خلق همه با همجنس خود در پیوندند. ( 7 )

 و هنگامی که از دختران زنده به گور شده باز پرسند. ( 8 )

 که (آن بی گناهان) به چه جرم و گناه کشته شدند؟! ( 9 )

 و هنگامی که نامه اعمال خلق گشوده شود. ( 10 )

 و هنگامی که آسمان را از جای بر کنند. ( 11 )

 و هنگامی که آتش دوزخ را سخت بیفروزند. ( 12 )

 و هنگامی که بهشت را (به اهلش) نزدیک سازند. ( 13 )

 در آن هنگام (که روز قیامت است) هر نفسی هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند. ( 14 ) چنین نیست (که منکران قرآن پندارند) قسم یاد می‌کنم به ستارگان باز گردنده. ( 15 )

که به گردش آیند و در مکان خود رخ پنهان کنند. ( 16 )

 قسم به شب تار هنگامی که روی جهان را تاریک گرداند. ( 17 )

 و قسم به صبح روشن وقتی که دم زند (و عالم را به روی خود بیفروزد). ( 18 )

 (قسم به این آیات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئیل) است. ( 19 )

 که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خدای مقتدر عرش با جاه و منزلت است. ( 20 )

 و در آنجا فرمانده فرشتگان و امین وحی خداست. ( 21 )

 و رسول عصر شما هرگز دیوانه نیست. ( 22 )

 و او امین وحی را در افق اعلای مشرق درست مشاهده کرد. ( 23 )

 و این رسول شما بر وحی از عالم غیب بخل نمی‌ورزد (و شما را از علم وحی خود آگاه می‌سازد) ( 24 )

 و قرآن او هرگز کلام شیطانی مردود نیست. ( 25 )

 پس شما به کجا می‌روید؟ ( 26 )

 این (قرآن عظیم) جز پند و نصیحت اهل عالم هیچ نیست. ( 27 )

تا هر که از شما بندگان بخواهد راه راست (حق پرستی و سعادت ابد) پیش گیرد. ( 28 )

و شما (کافران، راه حق را) نمی‌خواهید مگر خدای آفریننده عالم بخواهد. ( 29 )