سوره علق

نود و ششمین سوره قران است که مکی و 9 آیه دارد.

در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است: کسی که سوره علق را در شب یا روز قرائت نماید و پس از آن از دنیا برود شهید از دنیا رفته است و در درجه شهیدان و مانند کسی است که در رکاب رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم جهاد کرده است.(1)

این سوره اولین سوره ای است که بر رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم نازل شده است(2)

و یکی از چهار سوره ی سجده دار قرآن است که واجب است وقتی به آیه مورد نظر رسیدیم سجده کنیم.

آثار و برکات سوره

الف) در امان بودن در سفرهای دریایی

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است: هر کس سفر دریایی می کند اگر سوره علق را بخواند از غرق شدن در امان می ماند .(3)

ب) حفاظت مخازن از شر آفات

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است: اگر سوره علق را بر در مخزن یا انباری بخوانند خداوند آن را از شر هر آفت و سارقی مصون می دارد تا اینکه مالکش آن را بیرون آورد.(4)

___________________

پی نوشت:

(1) ثواب الاعمال، ص124

(2) الکافی، ج2، ص628

(3) تفسیرالبرهان، ج5، ص695

(4) همان

منبع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿١﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾ اقْرَأْ وَرَبُّکَ الأکْرَمُ ﴿٣﴾ الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿۴﴾ عَلَّمَ الإنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿۵﴾ کَلا إِنَّ الإنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿۶﴾ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿٧﴾ إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿٨﴾ أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿٩﴾ عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿١٠﴾ أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿١١﴾ أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿١٢﴾ أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿١٣﴾ أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿١۴﴾ کَلا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَهِ ﴿١۵﴾ نَاصِیَهٍ کَاذِبَهٍ خَاطِئَهٍ ﴿١۶﴾ فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿١٧﴾ سَنَدْعُ الزَّبَانِیَهَ ﴿١٨﴾ کَلا لا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿١٩﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

(ای رسول گرامی برخیز و قرآن را) به نام پروردرگارت که خدای آفریننده عالم است (بر خلق) قرائت کن. ( 1 )

 آن خدایی که آدمی را از خون بسته (که تحول نطفه است) بیافرید. ( 2 )

 بخوان و (بدان که) پروردگار تو کریم‌ترین کریمان عالم است. ( 3 )

 آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت. ( 4 )

 به آدمی آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد. ( 5 )

 راستی که انسان سرکش و مغرور می‌شود. ( 6 )

چون که خود را در غنا و دارایی ببیند. ( 7 )

 محققا (پس از مرگ) باز گشت به سوی پروردگار تو خواهد بود. ( 8 )

 دیدی آن کس را که منع (و تمسخر) می‌کرد؟ ( 9 )

 آن بنده خدای را که به نماز مشغول شد؟ (مراد ابو جهل است که بر نماز، پیغمبر و اصحابش را به مسخرگی می‌آزرد). ( 10 )

 آیا چه می‌بینی اگر آن بنده (یا رسول) به راه راست باشد. ( 11 )

 و خلق را به تقوا و پرهیزکاری امر کند (حال آنکه او را از نماز باز می‌دارد چگونه خواهد بود) (12)

آیا شما مردم بر این کس که حق را تکذیب می‌کند و (از رسول او) رو می‌گرداند چه رأی می‌دهید؟ ( 13 )

 آیا او ندانست که خدا (اعمال زشتش را) می‌بیند (و از او روزی انتقام می‌کشد). ( 14 )

 هرگز (این را نداند)، اگر او (از کفر و ظلم و تکذیبش) دست نکشد البته ما موی پیشانیشن (به قهر و انتقام) بگیریم. ( 15 )

 آن پیشانی دروغزن خطا پیشه را (به خاک هلاک کشیم). ( 16 )

 آن گاه او هر که از قبیله و عشیره خود را خواهد بخواند (که از هلاکش برهانند و هیچ کس نتواند). ( 17 )

ما هم زبانیه دوزخ را (که فرشتگان قهر و عذاب و مأموران آتش جهنم‌اند، بر گرفتن او) می‌خوانیم. ( 18 )

 (ای رسول گرامی) چنین نیست (که ابو جهل پنداشته که تو را به زجر و ظلم مطیع خود تواند کرد) تو هیچ از او اطاعت مکن و به نماز و سجده خدا پرداز و به حق نزدیک شو (که سجده و نماز موجب قرب حضرت بی نیاز است). ( 19 )