سوره غاشیه

هشتاد و هشتمین سوره قرآن کریم است که مکی و 26 آیه دارد.

در فضیلت این سوره از رسول خدا صلی الله علیه و اله وسلم نقل شده است: کسی که سوره غاشیه را قرائت می کند خدوند د ر حسابرسی روز قیامت با اوآسان می گیرد.(1)

امام صا دق علیه السلام نیز فرموده اند: هر کس در نمازهای واجب یا مستحب خود سوره غاشیه را تلاوت نماید و به این کار مداومت نماید خداوند به رحمت خود در دنیا و اخرت او را می پوشاند و در روز قیامت از عذا ب دردناک آتش ایمن می دارد.(2)

آثار و برکات سوره

1) جهت تسکین درد

امام صادق علیه السلام فرمودندک هر کس سوره غاشیه را بر دندانی که درد می کند قرائت نماید به اذن خداوند دردش آرام می شود و اگر بر غذایی خوانده شود نسبت به ضررها و آسیب های آن در امان است و سلامتی روزی او می شود.(3)

در المصباح کفعمی نیز آمده است خواندن سوره غاشیه برای جلوگیری از زیان های غذا و برای سلامتی نوزادی که به دنیا می آید خوب است.(4)

2) دفع ضرر

اگر بر خوردنی بخواند ضرری به وی نرساند. (5)

_________________

پی نوشت:

(1) مجمع البیان, ج10,ص333

(2) ثواب الاعمال ص122

(3) تفسیرالبرهان، ج5، ص641

(4) المصباح کفعمی، ص460

(5) درمان با قرآن، ص144

منابع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»؛ درمان با قرآن،محمدرضا کریمی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَهِ ﴿١﴾ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَهٌ ﴿٢﴾ عَامِلَهٌ نَاصِبَهٌ ﴿٣﴾ تَصْلَى نَارًا حَامِیَهً ﴿۴﴾ تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَهٍ ﴿۵﴾ لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلا مِنْ ضَرِیعٍ ﴿۶﴾ لا یُسْمِنُ وَلا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ ﴿٧﴾ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَهٌ ﴿٨﴾ لِسَعْیِهَا رَاضِیَهٌ ﴿٩﴾ فِی جَنَّهٍ عَالِیَهٍ ﴿١٠﴾ لا تَسْمَعُ فِیهَا لاغِیَهً ﴿١١﴾ فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَهٌ ﴿١٢﴾ فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَهٌ ﴿١٣﴾ وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَهٌ ﴿١۴﴾ وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَهٌ ﴿١۵﴾ وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَهٌ ﴿١۶﴾ أَفَلا یَنْظُرُونَ إِلَى الإبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿١٧﴾ وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿١٨﴾ وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿١٩﴾ وَإِلَى الأرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿٢٠﴾ فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ ﴿٢١﴾ لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ ﴿٢٢﴾ إِلا مَنْ تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿٢٣﴾ فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الأکْبَرَ ﴿٢۴﴾ إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿٢۵﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿٢۶﴾

(ای رسول ما) آیا خبر هولناک قیامت و بلیّه عالم گیر محشر بر تو حکایت شده است؟ ( 1 )

 که آن روز رخسار گروهی (کافر و متکبر) ترسناک و ذلیل باشد. ( 2 )

 و همه کارشان رنج و مشقّت است. ( 3 )

 به آتش فروزان دوزخ در آیند. ( 4 )

 از چشمه آب گرم جهنم آبشان نوشانند. ( 5 )

 طعامی غیر ضریع دوزخ (که علفی بد طعم و بوست) غذای آنها نیست. ( 6 )

 که آن طعام (هر چه خورند) نه فربه‌شان کند و نه سیرشان گرداند. ( 7 )

 جمعی دیگر رخسارشان شادمان و خندان است. ( 8 )

 از سعی و کوشش خود (در طاعت خدا) خشنودند. ( 9 )

 در بهشت بلند مرتبت مقام عالی یافته‌اند. ( 10 )

 و در آنجا هیچ سخن زشت و بیهوده نشنوند. ( 11 )

 در آن بهشت چشمه‌ها (ی آب زلال و گوارا) جاری است. ( 12 )

 و هم آنجا تختهای عالی و کرسیهای بلند پایه نهاده‌اند. ( 13 )

 و قدحهای بزرگ (بهترین شراب) گذاشته‌اند. ( 14 )

 و مسند و بالشهای لطیف مرتب داشته‌اند. ( 15 )

 و فرشهای عالی گرانبها گسترده‌اند. ( 16 )

 آیا مردم در خلقت شتر نمی‌نگرند که چگونه (به انواع حکمت و منفعت برای بشر) خلق شده است؟ ( 17 )

 و در خلقت کاخ بلند آسمان فکر نمی‌کنند که چگونه آن را بر افراشته‌اند؟ ( 18 )

 و کوهها را نمی‌بینند که چگونه بر زمین کوبیده‌اند؟ ( 19 )

 و به زمین نظر نمی‌کنند که چگونه گسترده‌اند؟ ( 20 )

 پس خلق را (به حکمتهای الهی) متذکر ساز که وظیفه پیغمبری تو غیر از این نیست. ( 21 )

 تو مسلط و توانا بر (تبدیل کفر و ایمان) آنها نیستی. ( 22 )

 جز آنکه هر کس (پس از تذکر) روی از حق بگرداند و کافر شود. ( 23 )

 او را خدا به عذابی بزرگ (در دوزخ) معذب کند. ( 24 )

 البته باز گشت آنها به سوی ماست. ( 25 )

 آن گاه حسابشان بر ما خواهد بود. ( 26 )