سوره عادیات

یکصدمین سوره قران کریم که مکی است و 11 آیه دارد.

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده است: هر کس سوره عادیات را قرائت نماید اجر و پاداشی ده برابر کسانی که در اییام حج در مزدلفه بیتوته کرده اند نصیب او خواهد شد.(1)

هم چنین فرموده اند: هر کس سوره عادیات را بخواند و همواره بر قرائت آن مداومت ورزد در روز قیامت با امیرالمؤمنین علیه السلام محشور می گردد و از دوستان و همراهان او خواهد بود.(2)

ایشان در کلامی دیگر فرموده اند: ثواب قرائت سوره عادیات، برابر ثواب قرائت نصف قران است.(3)

در فضیلت این سوره همین بس که در شأن امیرالمؤمنین علی علیه السلام نازل شده است و خداوند در آن به پیروزی ایشان در جنگ خبر داده بود.(4)

امام صادق علیه السلام در زیارت امیرالمومنین می فرمایند: «السلام علیک یا من نزلت فی فضله سوره العادیات».(5)

آثار وبرکات سوره

1) ادای دین و بدهکاری

امام صادق علیه السلام می فرمایند: هر کس در قرائت سوره عادیات مداومت ورزد خداوند بدهکاری او را از جایی که فکرش را نمی کند ادا می کند.(6)

2) جهت وسعت رزق ورهایی از قرض و گرسنگی یا تشنگی

هر که از درد و گرسنگی و تشنگی و قرض بخواهد رها شود به عدد نام امیرالمؤمنین علی علیه السلام 110 بار این سوره را بخواند بسیار نافع است. و نیز به جهت وسعت رزق و روزی همراه خود داشته باشد. (7)

3) برای درد کبد

آورده اند که برای درد کبد سوره عادیات را در ظرف چینی نو نوشته شود و سپس با آب باران بشویند و اندکی شکر به آن اضافه شود و بیمار سه روز متوالی از آن بنوشد.(8)

_________________

پی نوشت:

(1) مجمع البیان، ج10، ص421

(2) ثواب الاعمال، ص125

(3) الدرالمنثور، ج6، ص383

(4) الخرائج و الحرائج، ج1، ص168

(5) اقبال الاعمال، ج3، ص132

(6) مستدرک الوسائل، ج13، ص290

(7) درمان با قرآن، ص159

(8) خواص القران و فوائده، ص187

منابع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»؛ درمان با قرآن،محمدرضا کریمی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿١﴾ فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿٢﴾ فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿٣﴾ فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿۴﴾ فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿۵﴾ إِنَّ الإنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿۶﴾ وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿٧﴾ وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿٨﴾ أَفَلا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿٩﴾ وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿١٠﴾ إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ﴿١١﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به اسبانی که (سواران اسلام در جهاد با کفار تاختند تا جایی که) نفسشان به شماره افتاد. ( 1 )

 و در تاختن از سم خود بر سنگ آتش افروختند. ( 2 )

 و (بر دشمن شبیخون زدند تا) صبحگاه (آنها را) به غارت گرفتند. ( 3 )

 و گرد و غبار از دیار کفار بر انگیختند. ( 4 )

 و سپاه دشمن را همه در میان گرفتند. ( 5 )

 (قسم به اسبان این مجاهدان دین خدا) که انسان نسبت به پروردگارش کافر نعمت و ناسپاس است. ( 6 )

و (خدا و یا) خود او بر این ناسپاسی محققا گواه است. ( 7 )

 و هم او بر حب مال دنیا سخت فریفته و بخیل است. ( 8 )

 آیا آدمی نمی‌داند که روزی آنچه (از مردگان) در دل قبرهاست همه بیرون ریخته می‌شود؟ (9)

و آنچه در دلها پنهان است همه را پدیدار سازند؟ ( 10 )

 محققا آن روز پروردگارشان (نیک و بد کردار) آنها کاملا آگاه است. ( 11 )

 و آنچه در دلها پنهان است همه را پدیدار سازند؟ ( 10 )

 محققا آن روز پروردگارشان (نیک و بد کردار) آنها کاملا آگاه است. ( 11 )