سوره قارعه

قارعه یکصد و یکمین سوره قران کریم که مکی است و 11 آیه دارد.

محتوای این سوره درباره قیامت و سختی های ان است و از سوره هایی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: مرا پیر کرده است.(1)

امام باقر علیه السلام در فضیلت این سوره فرمودند: هر کس سوره قارعه را قرائت کند و آن را استمرار بخشد خداوند عزیز و جلیل او را از فتنه دجال و ایمان آوردن به او در امان می دارد و نیز از گرفتارشدن در آتش جهنم نگاه می دارد.(2)

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است: هر کس که این سوره را قرائت نماید در روز قیامت ترازوی حسنات او سنگین می شود. (3)

آثار و برکات سوره

1) گشایش در کار

در این باره از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم روایت کرده اند: هر کس سوره قارعه را بنویسد و همراه نیازمندی قرار دهد خداوند در کار او آسانی و گشایش قرار می دهد.(4)

همچنین از امام صادق علیه السلام نقل شده است: هر گاه این سوره را نوشته و همراه کسی که بازارش کساد و بی رونق است باشد خداوند به کارش رونق می بخشد.(5)

2) برآورده شدن حاجات

به جهت برآورده شدن هر حاجتی 180 بار این سوره را بخواند مفید است و اگر معیشت بر او تنگ باشد بنویسد و و با خود همراه داشته باشد روزی او وسیع می گردد .همچنین این سوره را نوشته و با خود همراه داشته باشد حاجتش برآورده خواهد شد. (6)

____________________

پی نوشت:

(1) الجامع الصغیر، ج2، ص82

(2) ثواب الاعمال، ص125

(3) مجمع البیان، ج10، ص426

(4) تفسیرالبرهان، ج5، ص739

(5) همان

(6) درمان با قران، ص160

منابع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»؛ درمان با قرآن،محمدرضا کریمی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الْقَارِعَهُ ﴿١﴾ مَا الْقَارِعَهُ ﴿٢﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَهُ ﴿٣﴾ یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿۴﴾ وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿۵﴾ فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿۶﴾ فَهُوَ فِی عِیشَهٍ رَاضِیَهٍ ﴿٧﴾ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿٨﴾ فَأُمُّهُ هَاوِیَهٌ ﴿٩﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿١٠﴾ نَارٌ حَامِیَهٌ ﴿١١﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

قارعه. ( 1 )

 قارعه چیست؟ (همان روز وحشت و اضطراب مرگ و قیامت است که دلهای خلایق را از ترس در هم کوبد). ( 2 )

 و چگونه حالت آن روز هولناک را تصور توانی کرد؟ ( 3 )

 در آن روز سخت، مردم مانند ملخ هر سو پراکنده شوند. ( 4 )

 و کوهها همچون پشم زده شده متلاشی گردد. ( 5 )

 پس عمل هر کس را در میزان حق وزنی باشد، ( 6 )

 او در بهشت به آسایش و زندگانی خوش خواهد بود. ( 7 )

 و عمل هر کس بی قدر و سبک وزن باشد، ( 8 )

 جایگاهش در قعر هاویه (جهنم) است. ( 9 )

 و چگونه سختی هاویه را تصور توانی کرد؟ ( 10 )

 هاویه همان آتش سخت سوزنده و گدازنده است. ( 11 )