سوره انفطار

هشتادو دومین سوره قرآن کریم است که مکی و 19 آیه دارد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: کسی که سوره انفطار را قرائت کند خداوند به تداد همه قبرها به او حسنه می دهد و ده برابر قطرات برف و باران که از آسمان فرود می آید به او حسنه داده می شود.(1)

امام جعفر صادق علیه السلام فرموده اند: هر کس که سوره انفطار را در نمازهای واجب یا مستحب خود قرائت نماید خداوند حاجت ها و خواسته هایش را روا می داردو بین او و خداوند حجابی نخواهد بود و همواره خداوند با نظر عنایت به او می نگرد تا از حسابرسی مردم فارغ گردد.(2)

دیدار با رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در روز قیامت از ارزش های معنوی این سوره مبارکه می باشد . رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرموده است: هر کس خوش دارد که روز قیامت به من بنگرد چنانکه با چشم سر می بیند سوره های«تکویر »؛ «انفطار»؛ «انشقاق» را قرائت نماید. (3)

آثار و برکات سوره

1) جهت خلاصی از زندان

قرائت این سوره موجب خلاصی از زندان و رهایی از بند اسارت و ایمنی بیم دار و رفع ترس می گرددد. (4)

از وجود نورانی نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده است: هر زندانی یا انسان در بندی آن را بخواند یا نوشته آن را با خود همراه داشته باشد خداوند خروجش را آسان می کند و او را از بند و زندان و خوف و ترس نجات می دهد و حالش به زودی بهبود می یابد.(5)

از امام صادق علیه السلام نیز منقولست: هر کس این سوره را در هر کاری که در ماند 70 مرتبه بخواند خلاصی یابد و اگر زندانی نیز این سوره را 70 بار بخواند خلاصی یابد.(6)

2) جهت ایمنی از رسوایی روز قیامت

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: هر کس بر قرائت سوره مبارکه انفطار مداومت ورزد خداوند او را از رسوایی روز قیامت در امان می دارد و عیب هایش را می پوشاند.(7)

3) قوی شدن دید چشم

از امام صادق علیه السلام نقل شده است: … و قرائت سوره انفطار برای چشم، دید آن را قوی می کند و دردهای چشمی را برطرف می کند.(8)

________________

پی نوشت:

(1) مجمع البیان,ج10،ص283

(2) ثواب الاعمال،ص121

(3) کنزالعمال، ج6، ص3834

(4) مصباح کفعمی، ص459

(5) تفسیرالبرهان، ج5، ص599

(6) درمان با قرآن، ص139

(7) تفسیرالبرهان، همان

(8) همان

منابع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»؛ درمان با قرآن،محمدرضا کریمی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿١﴾ وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿٢﴾ وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿٣﴾ وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿۴﴾ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿۵﴾ یَا أَیُّهَا الإنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿۶﴾ الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿٧﴾ فِی أَیِّ صُورَهٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿٨﴾ کَلا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿٩﴾ وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿١٠﴾ کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿١١﴾ یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿١٢﴾ إِنَّ الأبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿١٣﴾ وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿١۴﴾ یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿١۵﴾ وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿١۶﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٧﴾ ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٨﴾ یَوْمَ لا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالأمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿١٩﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

هنگامی که آسمان شکافته شود. ( 1 )

 و هنگامی که ستارگان آسمان فرو ریزند. ( 2 )

 و هنگامی که آب دریاها روان گردد (تا به هم پیوسته همه یک دریا شود). ( 3 )

 و هنگامی که قبرها زیر و رو شود (و خلایق از آنها بر انگیخته شوند). ( 4 )

 آن هنگام است که هر شخصی به هر چه مقدّم و مؤخّر انجام داده همه را بداند (شاید مراد از مقدم عملی است که پیش از رفتن از دنیا برای آخرت به جای آورده، و مؤخر آن اعمالی که پس از مرگ به او می‌رسد مانند باقیات صالحات و اعمال خیری که وصیت کرده و وقف و صدقات جاری و فرزند صالح یا کتاب علمی و سنّت حسنه). ( 5 )

 ای انسان، چه باعث شد که به خدای کریم بزرگوار خود مغرور گشتی (و نافرمانی او کردی). ( 6 )

 آن خدایی که تو را به وجود آورد و به صورتی تمام و کامل بیاراست و به اعتدال (اندام و تناسب قوا) برگزید. ( 7 )

 و حال آنکه به هر صورتی که خواستی (جز این صورت زیبا هم) خلق توانستی کرد. ( 8 )

 چنین نیست (که شما کافران پنداشتید که معاد و قیامتی نیست) بلکه شما (از جهل) روز جزا را تکذیب می‌کنید. ( 9 )

 البته نگهبانها بر (مراقبت احوال) شما مأمورند. ( 10 )

 که آنها نویسندگان (اعمال شما و فرشته) مقرب خدایند. ( 11 )

 شما هر چه کنید همه را می‌دانند. ( 12 )

 همانا نیکو کاران عالم در بهشت پر نعمت متنعّمند. ( 13 )

 و بدکاران در آتش دوزخ معذبند. ( 14 )

 روز جزا به آن دوزخ در افتند. ( 15 )

 و هیچ از آن آتش دور نتوانند بود. ( 16 )

 و تو چگونه به روز با عظمت جزا (ای بشر امروز کاملا) آگاه توانی شد؟ ( 17 )

 باز هم عظمت آن روز جزا را چگونه توانی دانست؟ ( 18 )

 آن روز هیچ کس برای کسی قادر بر هیچ کار نیست و تنها حکم و فرمان در آن روز با خدای یکتاست. ( 19 )