نود و سومین سوره قرآن کریم است که مکی و 11 آیه دارد.

امام صادق علیه السلام در فضیلت این سوره مبارکه فرمودند: هر کس سوره «ضحی» را شب یا روز زیاد بخواند چیزی در حضورش نیست مگر اینکه به نفع او شهادت می دهند حتی مو و پوست و گوشت و استخوانش. خداوند پس از این شهادت ها می گوید: «شهادت شما را برای این بنده ام پذیرفتم. او را به بهشت ببرید تا هر چه که دوست دارد به او اعطا شود. گوارایش باد.»(1)

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند: هر کس سوره ضحی را قرائت نماید از جمله ی کسانی که خداوند از او راضی است و رسول خدا از او شفاعت می کند و به تعداد همه یتیم ها و مستمندان ، خداوند ده حسنه به او اعطا می کند.(2)

همچنین ایشان فرموده اند: هر کس در شب بیست و سوم ماه رجب دو رکعت نماز بخواند و در هر رکعت پس از حمد 5 مرتبه سوره «ضحی» را بخواند خداوند به تعداد حروف این سوره و به تعداد کافران در بهشت به او درجه می دهد.همچنین ثواب هفتاد حج و ثواب کسانی که در هزار تشییع جنازه شرکت کرده و کسی که هزار مریض را عیادت کرده و ثواب کسی که هزار حاجت مسلمانان را برآورده کرده به او داده می شود.(3)

آثار و برکات سوره

1) برای بیاد آوردن امر فراموش شده

اگر سوره «ضحی» را برای یک امر فراموش شده بخواند به یاد می اورد. (4)

2) بازگشت غائب

اگر سوره ضحی را به اسم کسی که غائب یا گم شده است خوانده شود مسافر و گمشده سالم به خانه و خانواده اش باز می گردد…(5)

گفته اند: هر گاه بخواهی غایبی را حاضر کنی سوره ضحی را 11 بار بخوان.(6)

ختم مجرب

هر کس 40 بار این سوره را بلافاصله و بدون تکلم و رو به قبله و با طهارت، در روز ها یا شب های مبارک مثلا شب جمعه بخواند به هر نیتی که باشد حاجتش برآورده شود (7)

__________________

پی نوشت:

(1) ثواب الاعمال، ص123

(2) مجمع البیان، ج10، ص379

(3) اقبال الاعمال، ج3، ص260

(4) مصباح کفعمی، ص460

(5) تفسیرالبرهان، ج5، ص681

(6) درمان با قرآن، ص150

(7) همان

منابع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»؛ درمان با قرآن،محمدرضا کریمی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالضُّحَى ﴿١﴾ وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿٢﴾ مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿٣﴾ وَلَلآخِرَهُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الأولَى ﴿۴﴾ وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿۵﴾ أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿۶﴾ وَوَجَدَکَ ضَالا فَهَدَى ﴿٧﴾ وَوَجَدَکَ عَائِلا فَأَغْنَى ﴿٨﴾ فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلا تَقْهَرْ ﴿٩﴾ وَأَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ ﴿١٠﴾ وَأَمَّا بِنِعْمَهِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿١١﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به روز روشن (یا هنگام ظهر آن). ( 1 )

 و قسم به شب به هنگام آرامش آن. ( 2 )

 که خدای تو هیچ گاه تو را ترک نگفته و بر تو خشم ننموده است (چهل روز بر رسول وحی نیامد، دشمنان به طعنه گفتند: خدا از محمد قهر کرده. این آیه رد بر آنهاست) . ( 3 )

 و البته عالم آخرت برای تو بسی بهتر از نشأه دنیاست. ( 4 )

 و پروردگار تو به زودی به تو چندان عطا کند که تو راضی شوی (در دنیا نصرت و در آخرت مقام شفاعت به تو بخشد). ( 5 )

 آیا خدا تو را یتیمی نیافت که در پناه خود جای داد؟ ( 6 )

 و تو را (در بیابان مکه) ره گم کرده و حیران یافت (در طفولیت که حلیمه دایه‌ات آورد تا به جدّت عبد المطّلب سپارد در راه مکه گم شدی، حلیمه و عبد المطلب سخت پریشان شدند و خدا زود آنها را به تو) ره نمایی کرد. ( 7 )

 و باز تو را فقیر (الی الله) یافت (به دولت نبوت) توانگر کرد (و نعمت رسالت عطا نمود). ( 8 )

 پس تو هم یتیم را هرگز میازار. ( 9 )

 و فقیر و گدای سائل را به زجر مران. ( 10 )

 و اما نعمت پروردگارت را (که مقام نبوت و تقرب کامل به خدا یافتی، بر امت) باز گو (11).