نود و دومین سوره قرآن کریم است که مکی و 11 آیه دارد.

در سخنی از رسول خدا صلی الله علیه و اله وسلم آمده است: هر کس سوره لیل را قرائت کند خداوند به اندازه ای به او نعمت عطا می کند تا راضی شود و او را از سختی و تنگی عافیت بخشیده و کارها را بر او آسان می کند. (1)

امام صادق علیه السلام روایت می کند: هر که سوره لیل را در روز یا شب قرائت کند تمام اعضای بدنش بر اعمال نیک او شهادت می دهند و خداوند شهادت ایشان را پذیرفته و به بهشت رهنمون می شود.(2)

آثار و برکات سوره

1) جلوگیری از خواب بد

هر کس هنگام خواب سوره لیل را پانزده بار قرائت کند در خوابش جز آنچه از خیر و خوبی دوست دارد در خواب نبیند و خواب بد نخواهد دید و هر کس در نماز عشا آن را بخواند مانند آن است که یک چهارم قرآن را خوانده و نمازش مورد قبول خداوند قرار می گیرد.(3)

2) به هوش آمدن بیمارصرعی

امام صادق علیه السلام فرمودند: … و هر کس این سوره را در گوش کسی که غش کرده و کسی که بیماری صرع دارد بخواند در همان ساعت به هوش می آید.(4)

3) درمان تب

هر گاه کسی تب دارد سوره لیل را بنویسد و بشوید و بیاشامد شفا می یابد. (5)

ختومات مجرب

الف) اگر کسی حاجت مهمی داشته باشد یا مشکلی که راه حل آن برایش مشکل باشد و درمانده و بیچاره شده باشد شب با طهارت و وضو وارد بسترش شود و فرش و لحاف او پاکیزه باشد و تنهای تنها، در وقت خواب، هفت مرتبه هر یک هر یک از سوره های «شمس» و «لیل» را بخواند و بعد از آن بگوید: «اللهم اجعل من امری فرجا و مخرجا» که در شب اول یا سوم یا پنجم یا هفتم، شخصی به خواب او می آید و مشکلش را با او مطرح می کند و راه حلش را دریافت می کند. (6)

ب) جهت رسیدن به فتوحات و زیادی مال

40 شب هر شب 40 بار سوره لیل را بخواند و چون به آیه: «ما لاحد عنده من نعمه تجزی» رسید آن را 3 مرتبه بخواند و آنگاه سوره را تمام کند. (7)

ج) هر کس سوره «شمس و لیل » را سه شب متوالی هر کدام 7 بار بخواند و بعد سی بار بگوید: بسم الله الرحمن الرحیم. تبارک الله رب العالمین، و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» انشاءالله حاجتش روا گردد.(8) _________________

پی نوشت:

(1) مجمع البیان، ج10، ص372

(2) ثواب الاعمال، ص123

(3) تفسیرالبرهان، ج5، ص675

(4) همان

(5) درمان با قرآن، ص149

(6) زادالمعاد، ص512

(7) درمان با قرآن، ص149

(8) همان، ص148

منابع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»؛ درمان با قرآن،محمدرضا کریمی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿١﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿٢﴾ وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالأنْثَى ﴿٣﴾ إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿۴﴾ فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿۵﴾ وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿۶﴾ فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿٧﴾ وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿٨﴾ وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿٩﴾ فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿١٠﴾ وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿١١﴾ إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿١٢﴾ وَإِنَّ لَنَا لَلآخِرَهَ وَالأولَى ﴿١٣﴾ فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿١۴﴾ لا یَصْلاهَا إِلا الأشْقَى ﴿١۵﴾ الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿١۶﴾ وَسَیُجَنَّبُهَا الأتْقَى ﴿١٧﴾ الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿١٨﴾ وَمَا لأحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَهٍ تُجْزَى ﴿١٩﴾ إِلا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الأعْلَى ﴿٢٠﴾ وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿٢١﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به شب تار هنگامی که (جهان را در پرده سیاه) بپوشاند. ( 1 )

 و قسم به روز هنگامی که روشن و فروزان گردد. ( 2 )

 و قسم به مخلوقات عالم که خدا همه را جفت نر و ماده بیافرید. ( 3 )

 (قسم به این آیات الهی) که سعی و کوشش شما مردم بسیار مختلف است (برخی بر صلاح و برخی بر فساد می‌کوشید). ( 4 )

 اما هر کس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهیزکار شد. ( 5 )

و به نیکویی (یعنی به نعیم آخرت با هر خیر و سعادت که در قرآن بیان شده) تصدیق کرد(6)

ما هم البته کار او را (در دو عالم) سهل و آسان می‌گردانیم. ( 7 )

 اما هر کس بخل ورزید و خود را (از لطف خدا) بی نیاز دانست. ( 8 )

 و نیکویی را تکذیب کرد. ( 9 )

پس به زودی کار او را (در دو عالم) دشوار می‌کنیم. ( 10 )

 و گاه عذاب و هلاکت داراییش وی را هیچ نجات نتواند داد. ( 11 )

 و البته بر ماست که (خلق را) هدایت کنیم. ( 12 )

 و ملک دنیا و آخرت از ماست (به هر که بخواهیم و صلاح دانیم می‌بخشیم). ( 13 )

 من شما را از آتش شعله‌ور دوزخ ترسانیدم و آگاه ساختم. ( 14 )

که هیچ کس در آن آتش در نیفتد مگر شقی‌ترین خلق. ( 15 )

 همان کس که (آیات و رسل حق را) تکذیب کرد و روی از آن بگردانید. ( 16 )

 و اهل تقوا را از آن آتش دور سازند. ( 17 )

 آن کس که مال خود را (به فقیران اسلام) به وجه زکات بدهد. ( 18 )

 و حال آنکه هیچ کس بر وی حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد. ( 19 )

 (او احسان نکند) جز در طلب رضای خدای خود که برتر و بالاترین موجودات است. ( 20 )

 و البته (در بهشت آخرت به آن نعمتهای ابدی) خشنود خواهد گردید. ( 21 )