سوره معارج

هفتادمین سوره قرآن کریم است که مکی و دارای 44 آیه است. این سوره به «سأل سائل» نیز شهرت دارد. (1)

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه واله وسلم در فضیلت این سوره فرموده اند: هر کس سوره معارج را قرائت کند خداوند ثواب کسانی که رعایت امانت و عهدهای خود را می کنند و کسانی که بر نمازهای خود مواظبت می کنند را به او عطا می کند.(2)

در سخنی از امام صادق علیه السلام نیز آمده است: هر کس سوره معارج را زیاد بخواند خداوند از گناهان او پرسش نخواهد کرد و در روز قیامت او را نزد پیامبر و اهل بیتش علیهم السلام ساکن خواهد کرد.(3)

آثار و برکات سوره

1) گره گشایی برای اسیران و زندانیان

رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: کسی که در اسارت است یا در زندان و در بند است اگر سوره معارج را بخواند برای او گره گشایی می شودو این سوره او را حفظ می کند تا نزد خانواده اش بازگردد.(4)

2) برای محتلم نشدن

امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که در شب سوره معارج را قرائت نماید از احتلام و جنب شدن در خواب در امان می ماند و تمام شب را در امنیت الهی خواهد بود تا صبح.(5)

3) روا شدن حاجات

روایت است که هر کس بر خواندن این سوره در شب و روز مداومت کند هر حاجتی که دارد روا می گردد.(6)

_________________

پی نوشت:

(1) درمان با قرآن، ص126

(2) مجمع البیان، ج10، ص116

(3) ثواب الاعمال، ص119

(4) تفسیرالبرهان، ج5، ص481

(5) همان

(6) درمان با قرآن، ص127

منابع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»؛ درمان با قرآن،محمدرضا کریمی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿١﴾ لِلْکَافِرینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿٢﴾ مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿٣﴾ تَعْرُجُ الْمَلائِکَهُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَهٍ ﴿۴﴾ فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلا ﴿۵﴾ إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿۶﴾ وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿٧﴾ یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿٨﴾ وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿٩﴾ وَلا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿١٠﴾ یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿١١﴾ وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿١٢﴾ وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿١٣﴾ وَمَنْ فِی الأرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿١۴﴾ کَلا إِنَّهَا لَظَى ﴿١۵﴾ نَزَّاعَهً لِلشَّوَى ﴿١۶﴾ تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿١٧﴾ وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿١٨﴾ إِنَّ الإنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿١٩﴾ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿٢٠﴾ وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿٢١﴾ إِلا الْمُصَلِّینَ ﴿٢٢﴾ الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿٢٣﴾ وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿٢۴﴾ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿٢۵﴾ وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿٢۶﴾ وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿٢٧﴾ إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿٢٨﴾ وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿٢٩﴾ إِلا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿٣٠﴾ فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿٣١﴾ وَالَّذِینَ هُمْ لأمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿٣٢﴾ وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿٣٣﴾ وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿٣۴﴾ أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿٣۵﴾ فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿٣۶﴾ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿٣٧﴾ أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّهَ نَعِیمٍ ﴿٣٨﴾ کَلا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾ فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿۴٠﴾ عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۴١﴾ فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿۴٢﴾ یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الأجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿۴٣﴾ خَاشِعَهً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّهٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿۴۴﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

سائلی از عذاب قیامت که وقوعش حتمی است (از رسول) پرسید (که آن عذاب چه مردمی راست). ( 1 )

 (بداند که) بر فرقه کافران است و هیچ کس از آنان دفع نتواند کرد. ( 2 )

که آن عذاب از (قهر) خدای مالک آسمانهاست (یا مراد عذاب واقع بر نعمان بن حارث است که به نصب خلافت علی علیه السلام بر رسول صلی اللّه علیه و آله و سلّم اعتراض کرد، رسول صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: به امر خدا کردم. او گفت: اگر چنین است خدایا بر من عذابی فرست. فورا سنگی از آسمان بر فرقش رسید و هلاک شد) . ( 3 )

 فرشتگان و روح الامین (برای اخذ فرمان) به سوی (عرش) خدا بالا روند در روزی که مدتش پنجاه هزار سال خواهد بود. ( 4 )

 پس صبر نیکو پیش گیر. ( 5 )

 که این مردم آن روز را بسیار دور (از امکان) بینند. ( 6 )

 و ما نزدیک (به وقوع) می‌بینیم. ( 7 )

 روزی که آسمان چون فلز گداخته شود. ( 8 )

 و کوهها مانند پشم زده متلاشی گردند. ( 9 )

 و هیچ کس از خویش خود جویا نشود. ( 10 )

چون حقیقت حالشان به آنها بنمایند آن روز کافر بدکار آرزو کند که کاش توانستی فرزندانش را فدای خود سازد و از عذاب برهد. ( 11 )

 و هم زن و برادرش. ( 12 )

 و هم خویشان و قبیله‌اش را که همیشه حمایتش می‌کردند. ( 13 )

 و هر که را روی زمین است خواهد همه را فدای خویش گردند تا مگر او را (از آن عذاب) برهاند. ( 14 )

 و هرگز نجات نیابد که آتش دوزخ بر او شعله‌ور است. ( 15 )

 تا سر و صورت و اندمش پاک بسوزد. ( 16 )

 دوزخ کسی را می‌خواند که از خدا رو گردانیده و با حق مخالفت کرده. ( 17 )

 و مال دنیا را جمع کرده و همه را ذخیره نموده است. ( 18 )

 که انسان مخلوقی طبعا سخت حریص و بی‌صبر است. ( 19 )

 چون شر و زیانی به او رسد سخت جزع و بی‌قراری کند. ( 20 )

 و چون مال و دولتی به او رو کند منع (احسان) نماید. ( 21 )

 مگر نماز گزاران حقیقی. ( 22 )

 آنان که دایم در نماز (و طاعت الهی) عمر گذرانند. ( 23 )

و آنان که در مال و دایی خود حقّی معیّن و معلوم گردانند. ( 24 )

 تا به فقیران سائل و فقیران آبرومند محروم رسانند. ( 25 )

 و آنان که روز قیامت و جزا را تصدیق کنند. ( 26 )

 و آنان که از قهر و عذاب خدای خویش سخت ترسانند. ( 27 )

 که از عذاب خدا هیچ کس ایمن نتواند بود. ( 28 )

 و آنان که اندام خود را (از شهوت رانی) نگاه می‌دارند. ( 29 )

 مگر بر زنان حلال و کنیزان ملکی خویش که (از اعمال شهوت با آنها) هیچ ملامت ندارند(30)

و هر که غیر از این جوید اینان به حقیقت متعدی و ستمکارند. ( 31 )

 و آنان که امانت و عهد و پیمانشان را رعایت کنند. ( 32 )

 و آنان که برای گواهی به حق قیام کنند. ( 33 )

و آنان که نماز خود را (به وقت و شرایط و حضور قلب) محافظت کنند. ( 34 )

 آنان در باغها (ی بهشت ابد) با عزّت و احترام متنعّمند. ( 35 )

 (ای رسول) چه شده است کافران را که (با تمسخر) به جانبت می‌شتابند؟! ( 36 )

 از راست و چپ گروه گروه (باز پراکنده می‌شوند و به دین خدا نمی‌گروند) . ( 37 )

 آیا هر یک طمع دارند که باز آنها را در بهشت با ناز و نعمت داخل کنند؟! ( 38 )

 هرگز این نشود (چون) آنها خود می‌دانند که ما آنها را از چه (نطفه پستی) آفریده‌ایم (باز به آفریننده خود ایمان نمی‌آورند و به کفر می‌شتابند و طمع آن دارند که چون مؤمنان به بهشت روند). ( 39 )

 چنین نیست، سوگند به خدای مشرق‌ها و مغرب‌ها که ما قادریم. ( 40 )

 که به جای آنها خلقی بهتر از آنها بیافرینیم و هرگز کسی (به قدرت و قوت) بر ما سبقت نخواهد یافت. ( 41 )

 پس آنها را به کفر و ضلالت خود بگذار که به بازیچه دنیا دل بازند تا با روزی که وعده عذاب آنهاست رو به رو شوند. ( 42 )

 آن روزی که به سرعت سر از قبرها برآورده، گویی به سوی بتها (و نتیجه پرستش غیر خدا) می‌شتابند. ( 43 )

 در حالی که چشمهاشان (از هول و وحشت قیامت) به خواری فرو افتاده و ذلّت (کفر و عصیان) بر آنها احاطه کرده، این همان روزی است که به آنها وعده می‌دادند. ( 44 )