سوره نازعات

هفتاد و نهمین سوره قرآن کریم است که مکی و دارای 46 ایه می باشد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند: هر کس سوره نازعات را قرائت نماید نگه داشتن و حسابرسی او در روز قیامت به اندازه یک نماز واجب طول می کشد تا اینکه وارد بهشت می شود. (1)

باز ایشان فرموده اند: کسی که سوره نازعات را قرائت نماید در قبرش و روز قیامت تنها نیست و این سوره انیس او می گردد تا وارد بهشت شود.(2)

امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: هر که سوره نازعات را قرائت نماید سیراب از دنیا می رود و سیراب مبعوث می شود و سیراب وارد بهشت می گردد. (3)

آثار و برکات سوره

1) در رویایی با دشمن

امام صادق علیه السلام فرموده اند: کسی که سوره نازعات را در رویارویی با دشمنان بخواند دشمنانش او را نمی بینند و اگر هنگام ورود بر کسی که از خوف و ترس دارند خوانده شود نجات می یابد وبه اذن خدا ایمنی می یابد. (4)

2) دفع سم در بدن

روایت شده است هر کس سوره نازعات را نوشته وپس از شستن سوره آن را به کسی که سم خورده یا حیوان وحشره ای سمی او را گزیده است بنوشانند شفا می یابد. (5)

__________________

پی نوشت:

(1) مجمع البیان، ج10، ص250

(2) مستدرک الوسائل، ج4، ص35

(3) ثواب الاعمال، ص121

(4) مکارم الاخلاق، ص365

(5) همان

منبع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿١﴾ وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿٢﴾ وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿٣﴾ فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿۴﴾ فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿۵﴾ یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَهُ ﴿۶﴾ تَتْبَعُهَا الرَّادِفَهُ ﴿٧﴾ قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَهٌ ﴿٨﴾ أَبْصَارُهَا خَاشِعَهٌ ﴿٩﴾ یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَهِ ﴿١٠﴾ أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَهً ﴿١١﴾ قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّهٌ خَاسِرَهٌ ﴿١٢﴾ فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَهٌ وَاحِدَهٌ ﴿١٣﴾ فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَهِ ﴿١۴﴾ هَلْ أتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿١۵﴾ إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِی الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١۶﴾ اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿١٧﴾ فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿١٨﴾ وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿١٩﴾ فَأَرَاهُ الآیَهَ الْکُبْرَى ﴿٢٠﴾ فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿٢١﴾ ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿٢٢﴾ فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿٢٣﴾ فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الأعْلَى ﴿٢۴﴾ فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الآخِرَهِ وَالأولَى ﴿٢۵﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَهً لِمَنْ یَخْشَى ﴿٢۶﴾ أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿٢٧﴾ رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿٢٨﴾ وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿٢٩﴾ وَالأرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿٣٠﴾ أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿٣١﴾ وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿٣٢﴾ مَتَاعًا لَکُمْ وَلأنْعَامِکُمْ ﴿٣٣﴾ فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّهُ الْکُبْرَى ﴿٣۴﴾ یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الإنْسَانُ مَا سَعَى ﴿٣۵﴾ وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿٣۶﴾ فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿٣٧﴾ وَآثَرَ الْحَیَاهَ الدُّنْیَا ﴿٣٨﴾ فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿٣٩﴾ وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴٠﴾ فَإِنَّ الْجَنَّهَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿۴١﴾ یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَهِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿۴٢﴾ فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿۴٣﴾ إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿۴۴﴾ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿۴۵﴾ کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلا عَشِیَّهً أَوْ ضُحَاهَا ﴿۴۶﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به فرشتگانی که (جان کافران را) به سختی بگیرند. ( 1 )

 قسم به فرشتگانی که (جان اهل ایمان را) به آسایش و نشاط ببرند. ( 2 )

 و قسم به فرشتگانی که با کمال سرعت (فرمان حق را) انجام دهند. ( 3 )

 قسم به فرشتگانی که (درنظم عالم) بر هم سبقت گیرند. ( 4 )

 قسم به فرشتگانی که (به فرمان حق) به تدبیر نظام خلق می‌کوشند (که قیامتی و حشری خواهد آمد). ( 5 )

 روزی که آن لرزاننده (یعنی نفخه صور الهی، جهان را) بلرزاند. ( 6 )

 و لرزاننده دیگر (یعنی نفخه صور دیگر) از پی آن در آید. ( 7 )

 در آن روز سخت دلهای برخی مضطرب و هراسان شود. ( 8 )

 که (از ترس) چشمها به زیر افکنند. ( 9 )

 (مردم غافل دنیا) گویند: آیا ما پس از مرگ باز زندگانی دیگری خواهیم یافت؟ ( 10 )

 چگونه چون مردیم و استخوان ما پوسید زنده خواهیم شد؟ ( 11 )

و گویند: در این صورت که دیگر بار زنده شویم بسی زیانکار خواهیم بود. ( 12 )

 جز یک صدای مهیب (که در صور اسرافیل کنند) نشنوند. ( 13 )

 و ناگاه همه از خاک بر شوند و به صحرای قیامت رهسپار گردند. ( 14 )

 آیا خبر موسی عمران به تو رسیده؟ ( 15 )

آن گاه که خدایش او را در وادی مقدس طوی (قرب طور) ندا کرد. ( 16 )

 که به سوی فرعون برو که او سخت به راه طغیان رفته است. ( 17 )

 پس بگو: میل داری که (از پلیدی خود پرستی و شرک) پاک و پاکیزه شوی؟ ( 18 )

 و تو را به راه خدا هدایت کنم تا بترسی (و به درگاه عظمت و قدرت او خاشع و فروتن شوی) . ( 19 )

 پس آن آیت و معجزه بزرگتر را به او نمود. ( 20 )

 فرعون تکذیب و نافرمانی کرد. ( 21 )

 از آن پس (که معجزه موسی دید) باز روی از حق بگردانید و (برای دفع موسی) به جهد و کوشش برخاست. ( 22 )

 پس (با رجال بزرگ دربار خود) انجمن کرد و ندا داد. ( 23 )

 و گفت: منم خدای بزرگ شما. ( 24 )

 خدا هم او را به عقاب دنیا و آخرت گرفتار کرد. ( 25 )

 تا به هلاکت او اهل ترس از خدا عبرت گیرند. ( 26 )

 آیا بنای شما آدمیان استوارتر است یا بنای آسمان بلند که خدا آفرید؟ ( 27 )

 که سقفی بس بلند و محکم بنیان در کمال زیبایی استوار ساخت. ( 28 )

 و شامش را تیره و روزش را روشن گردانید. ( 29 )

 و زمین را پس از آن بگسترانید. ( 30 )

 و از آن آب و گیاه پدید آورد. ( 31 )

و کوهها را بر روی آن استوار ساخت. ( 32 )

 تا (از آن آب و گیاه که از بیابان و کوه بر انگیزد) قوت شما و چهارپایانتان بر آید. ( 33 )

 پس چون آن واقعه بزرگ (و حادثه عظیم قیامت) پدید آید. ( 34 )

 در آن روز آدمی هر چه کرده به یاد آرد. ( 35 )

 و دوزخ برای بینندگان آشکار شود. ( 36 )

 پس هر کس (از حکم شرع خدا) سرکش و طاغی شد. ( 37 )

 و زندگی دنیا را برگزید. ( 38 )

 دوزخ جایگاه اوست. ( 39 )

 و هر کس از حضور در پیشگاه عزّ ربوبیت بترسید و از هوای نفس دوری جست. ( 40 )

 همانا بهشت منزلگاه اوست. ( 41 )

 از تو سوال کنند که قیامت کی بر پا شود؟ ( 42 )

 تو را چه کار است دیگر که از آن به یاد آری؟ (بسیار یاد آور شدی و منکران از تو نپذیرفتند) (43)

 کار آن ساعت به خدای تو منتهی شود. ( 44 )

 تو را جز این نباشد که اهل ایمان را هر کس از یاد آن روز هراسان می‌شود به اهوال آن روز آگاه سازی. ( 45 )

 چون آن روز را مردم ببینند گویی همه عمر دنیا شامگاهی یا چاشتگاهی بیش نبوده است. (46)