صرع چیست؟

صرع وضعیتی است که در آن فعالیت الکتریکی غیرمعمول در مغز شما وجود دارد و منجر به تشنج می شود. حرکات ناگهانی و غیر ارادی مانند تکان خوردن یا لرزش در بازوها یا پاها معمولاً تشنج است. تشنج ها خود خطرناک نیستند و فقط برای مدت کوتاهی ادامه می یابند. اما اگر در هنگام رانندگی یا انجام فعالیتهای دیگر دچار این مشکل شده اید، ممکن است صدمه ببینید. در این مقاله از بخش سلامت مجله اینترنتی وبگردون به بررسی صرع می پردازیم.

صرع بر همه افراد متفاوت تأثیر می گذارد. پزشک به شما کمک می کند تا درمان مناسب را برای کنترل تشنج های خود پیدا کنید.

علت صرع چیست؟

پزشکان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث صرع در بیشتر افراد می شود. اما شرایطی وجود دارد که بر مغز تأثیر می گذارد و احتمال تشنج را افزایش می دهد، مانند:

• آسیب های شدید سر
• سکته مغزی و خون رگ بیماری
• تومورها
• تغییرات در ساختار مغز
• عفونت های مغزی

صرع گاهی در خانواده ها دیده می شود. یک یا چند ژن ممکن است باعث تغییراتی در مغز شود که باعث تشنج می شود.

انواع تشنج چیست؟

پزشکان تشنج را بر اساس اینکه در مغز شما از کجا شروع می شود و چه علائمی ایجاد می کند، طبقه بندی می کنند. ممکن است هنگامی که پزشک با شما در مورد صرع شما صحبت می کند، از پزشک خود بشنوید:

تشنج های کانونی از یک طرف مغز شروع می شود.

• تشنج های متمرکز به این معنی است که شما بیدار هستید و می توانید به دیگران پاسخ دهید
• تشنج با اختلال کانونی به این معنی است که شما کاملاً آگاه نیستید
• تشنج حرکتی کانونی باعث تکان خوردن ، تکان خوردن یا حرکت به روش های دیگر می شود
• تشنج های غیرحرکتی کانونی بر احساس یا فکر شما تأثیر می گذارد

تشنج های عمومی از دو طرف مغز شما شروع می شود.

• تشنج های حرکتی عمومی باعث حرکت یا لرزش بدن شما می شود
• تشنج های عمومی غیر حرکتی باعث حرکت نمی شوند

علائم چیست؟

تشنج می تواند باعث حرکت شما شود، احساسات غیرمعمول یا هر دو را داشته باشید. اینکه چه علائمی دارید بستگی به نوع تشنج شما دارد.

در طول تشنج، ممکن است:

• به فضا خیره شوید
• گیج شوید یا از جایی که هستید مطمئن نباشید
• از حال بروید
• دست ها و پاهای خود را تکان دهید یا تکان دهید
• دستان خود را بمالید ، لب های خود را بمالید یا حرکات غیرمعمول دیگر انجام دهید
• به بوها ، مزه ها ، صداها یا مناظر عجیب توجه کنید
• به طور کلی احساس غریبی می کنید

این مشکلات می توانند از چند ثانیه تا چند دقیقه ادامه داشته باشند. اکثر افراد هر بار که دچار تشنج می شوند علائم مشابهی دارند.

بیشتر بخوانید: علائم HIV چیست؟

چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر فکر می کنید مبتلا به صرع هستید، با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع کنید. ممکن است به یک متخصص در اختلالات مغزی ارجاع داده شوید، به نام متخصص مغز و اعصاب.

پزشک در مورد تشنج شما سوالاتی از قبیل:

• اولین مورد خود را کی داشتید؟
• قبل از اتفاق افتادن چه می کردی؟
• این تشنج چه حسی داشت؟
• آیا بیش از یک مورد داشته اید؟ چند تا؟
• آیا بعد از آن خسته شده اید یا گیج شده اید؟

ممکن است یک معاینه عصبی دریافت کنید، یک سری آزمایشات که نشان می دهد مغز و بقیه سیستم عصبی شما چقدر خوب کار می کند. پزشک شما موارد زیر را بررسی می کند:

• مهارت های پیاده روی
• بازتاب ها و هماهنگی
• ماهیچه ها
• حواس
• توانایی تفکر

آزمایشهای دیگری که پزشک ممکن است برای اطلاع از ابتلا به صرع به شما پیشنهاد دهد:

EEG. این دستگاه مشکلات مربوط به فعالیت الکتریکی در مغز شما را بررسی می کند

آزمایش خون. آنها به دنبال علائم عفونت و سایر مشکلات پزشکی هستند که می توانند باعث تشنج شوند.

CT (توموگرافی کامپیوتری). این یک اشعه ایکس قوی است که تصاویری دقیق از مغز شما تهیه می کند. سی تی اسکن می تواند سایر علل تشنج، مانند یک تومور یا عفونت را پیدا

MRI ( تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ). این دستگاه از آهنرباهای قوی و امواج رادیویی برای ایجاد عکس از مغز شما استفاده می کند. MRI همچنین می تواند به دنبال مشکلاتی در مغز شما مانند تومور یا عفونت باشد.

برای تشخیص صرع، باید دو یا چند تشنج با فاصله حداقل 24 ساعت داشته باشید.

چگونه درمان می شود؟

پزشکان صرع را با دارو، جراحی، دستگاه ها و گاهی رژیم درمانی درمان می کنند. ممکن است پزشک به شما پیشنهاد دهد برخی از این درمان ها را امتحان کنید:

ضد تشنج داروهای. آنها راه اصلی کنترل صرع هستند. پزشک شما ممکن است یک یا چند مورد از این داروها را توصیه کند:

• کانابیدیول ( Epidiolex )
• کاربامازپین ( Tegretol )
• کلونازپام ( کلونوپین )
• کلوبازام (اونفی)
• دیازپام ( والیوم )
• سدیم Divalproex ( Depacon ، Depakote )
• اسلیکاربازپین ( آپتیوم )
• گاباپنتین ( نورونتین )
• لاکوزامید ( ویمپات )
• لاموتریژین ( Lamictal )
• Levetiracetam ( Keppra )
• لورازپام ( آتیوان )
• اکسکاربازپین (تری لپتال )
• فنوباربیتال ( Luminal )
• فنی توئین ( دیلانتین )
• پرگابالین ( Lyrica )
• روفینامید (بنزل)
• توپیرامات ( توپاماکس )
• والپروئیک اسید (والپورال)
• زونیسامید ( Zonegran )

اینکه چه دارویی دریافت می کنید بستگی به نوع تشنج شما دارد. اگر اولین دارویی که امتحان کردید موثر واقع نشد، ممکن است پزشک شما را به داروی دیگری تغییر دهد یا داروی دیگری را به آنچه در حال حاضر مصرف می کنید اضافه کند.

عمل جراحی. اگر دارو تشنج های شما را کنترل نکند، یا اگر تشنج شما ناشی از مشکل مغزی مانند تومور یا سکته باشد، می تواند برای شما یک گزینه باشد.در حین عمل جراحی، پزشک قسمت کوچکی از مغز شما را که باعث تشنج شما می شود بر می دارد، یا ممکن است برش های کوچکی در مغز ایجاد کند تا از گسترش تشنج جلوگیری شود.دستگاه ها دو نوع برای درمان صرع تأیید شده است:

• تحریک عصب واگ (VNS) پالس های منظم انرژی الکتریکی را برای جلوگیری از تشنج به مغز شما می فرستد. پزشک دستگاه را زیر پوست سینه شما قرار می دهد.
• تحریک عصبی پاسخگو (RNS) نیز پالس ها را به مغز می فرستد، اما از طریق دستگاهی که پزشک شما آن را زیر پوست سر شما قرار می دهد.

رژیم کتوژنیک. این یک برنامه غذایی پرچرب و کم کربوهیدرات است که به کنترل تشنج در کودکان کمک می کند. ممکن است برای بزرگسالان نیز مفید باشد، اما تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. رژیم کتوژنیک سخت و پیچیده است. شما باید زیر نظر پزشک خود این رژیم را اجرا کنید.

بیشتر بخوانید: ذات الریه چیست؟