نحوه خواندن علائم موسیقی

سرعت را بالا ببرید! کافی است از این کند شدن. همانطور که متوجه شدید ، همانطور که یادداشت ها را کم می کنیم ، شروع به برداشتن تکه های نت کردیم. ابتدا یادداشت محکم را برداشتیم ، سپس ساقه را برداشتیم. حالا بیایید به سرعت بخشیدن به موارد بپردازیم. برای انجام این کار ، ما می خواهیم چیزهایی را به نت اضافه کنیم.

به حالت پیاده روی ما برگردید ، و تصویری را که در ذهن خود دارید (ضربه زدن به پای شما به ضرب و شتم می تواند کمک کند). حال تصور کنید که اتوبوس شما تازه به سمت توقف حرکت کرده است ، و شما در نزدیکی یک بلوک هستید. چه کار میکنی؟ شما دویدید و همینطور که فرار می کنید ، سعی می کنید راننده اتوبوس را پرچم گذاری کنید.
برای یادداشت برداری سریعتر در موسیقی ، یک پرچم اضافه می کنیم. هر پرچم مقدار زمان یادداشت را به نصف کاهش می دهد. به عنوان مثال ، یک نت هشتم (که یک پرچم به دست می آورد) 1/2 مقدار یک ربع نت است. و یک نت شانزدهم (که دو پرچم به دست می آید) 1/2 ارزش یک نت هشتم است. از نظر پیاده روی ، ما از پیاده روی (ربع چهارم یا کوارک) به دویدن (یادداشت هشتم یا نیمه نهایی) می پردازیم – سریع به عنوان پیاده روی ، به یک اسپرینت (یادداشت شانزدهم یا نیم دزدگیر) می پردازیم و به همان سرعت دویدن را امتحان می کنید. فکر کردن در مورد هر یک از یادداشت های هر چهارم یک قدم در راه رفتن است ، با مثال بالا به آن ضربه بزنید.

پرت کردن! همانطور که با مثال بالا می بینید ، هنگامی که دسته ای از یادداشت ها در صفحه وجود دارد ، چیزهایی کمی گیج کننده می شوند. چشمان شما شروع به عبور و مرور می کند ، شما جایی را که می گشتید از دست می دهید. برای گروه بندی یادداشت ها در بسته های کوچکتر که از نظر بصری معنی دارند ، ما از پرتویی استفاده می کنیم.

پرتویی صرفاً جایگزین پرچم های نت های جداگانه با خط های ضخیم شده بین ساقه های نت می شود. اینها به صورت منطقی گروه بندی شده اند ، و در حالی که موسیقی پیچیده تر به قوانین پرتو پیچیده تر احتیاج دارد ، برای اهداف ما ، ما به طور کلی در گروه های نت های چهارم قرار خواهیم گرفت. مثال زیر را با مثال بالا مقایسه کنید. دوباره سعی کنید ریتم را بزنید و ببینید که پرت شدن واضح تر چقدر باعث ایجاد نماد می شود.

ارزش پیوندها و نقاط را یاد بگیرید. در جایی که یک پرچم مقدار یک نت را به نصف کاهش می دهد ، نقطه دارای عملکردی مشابه اما برعکس است. با استثنائات محدود که در اینجا بازی نمی شود ، نقطه همیشه در سمت راست سر نت قرار می گیرد. هنگامی که یک یادداشت نقطه دار را می بینید ، این نت با نصف طول مقدار اصلی آن افزایش می یابد.

به عنوان مثال ، یک نقطه قرار داده شده بعد از نیم نت (حداقل) برابر با نیم نت به علاوه یک نت چهارم خواهد بود. یک نقطه قرار داده شده بعد از یک چهارم نت (چهارپوش) برابر با یک چهارم نت به علاوه یک نت هشتم خواهد بود.
کراوات شبیه به نقاط هستند – آنها ارزش نت اصلی را افزایش می دهند. کراوات به سادگی دو نت است که بهمراه یک خط منحنی بین سر نت ها به هم متصل می شوند. برخلاف نقاط ، که انتزاعی است و کاملاً بر ارزش نت اصلی استوار است ، پیوندها صریح هستند: این یادداشت دقیقاً به اندازه ارزش نت دوم افزایش می یابد.
یکی از دلایلی که شما از کراوات در مقابل نقطه استفاده می کنید ، برای مثال وقتی مدت زمان یادداشت از نظر موسیقی در فضای اندازه گیری (نوار) ​​قرار نمی گیرد. در این حالت ، شما به سادگی مدت زمان باقی مانده را به عنوان بعدی به اندازه بعدی اضافه می کنید ، و این دو را با هم گره می زنید.
توجه داشته باشید که کراوات از سر نوت به نوار در جهت مخالف به عنوان ساقه کشیده شده است.

استراحت کن. برخی می گویند موسیقی فقط یک سری نت است و نیمه آنها صحیح است. موسیقی یک سری نت و فاصله بین آنهاست. به آن فضاها استراحت گفته می شود و حتی در سکوت نیز واقعاً می توانند حرکت و زندگی را به موسیقی اضافه کنند. بیایید نگاهی به نحوه یادداشت برداری آنها بیندازیم.

مانند نتها ، آنها دارای سمبل های خاص برای مدت زمان خاص هستند. استراحت نت کامل مستطیل است که از خط 4 پایین می آید و نیم بقیه نتها مستطیلی است که در خط 3 استراحت می کند و به سمت بالا حرکت می کند. استراحت چهارم نوار یک خط نوک تیز است و بقیه بقیه نوار زاویه دار هستند که به نظر می رسد مانند یک عدد “7” با همان تعداد پرچم به ارزش ارزش معادل آنها باشد. این پرچم ها همیشه به سمت چپ می چرخند.

اطمینان حاصل کنید که موارد بالا را درک کرده اید ، و سپس بیایید به چیزهای جالب توجه شیرجه بزنیم: خواندن موسیقی! در حال حاضر اصول اولیه را داریم: کارمندان ، قسمت های یادداشت و اصول یادداشت مدت یادداشت ها و استراحت ها.

مقیاس C را بیاموزید. مقیاس بزرگ C اولین مقیاس است که ما هنگام آموزش نحوه خواندن موسیقی استفاده می کنیم زیرا این مقیاس است که فقط از نت های طبیعی استفاده می کند (کلیدهای سفید روی پیانو). هنگامی که آن را در سلولهای مغزی خود قفل کردید ، بقیه به طور طبیعی دنبال خواهند شد.

ابتدا به شما نشان می دهیم که چه شکلی است ، سپس به شما نشان خواهیم داد که چگونه آن را حس کنید ، و شروع به خواندن موسیقی می کنیم! در اینجا چه به نظر می رسد کارکنان. “مقیاس C” را در بالا مشاهده کنید.
اگر به اولین نت ، درجه پایین C نگاهی بیندازید ، خواهید دید که در واقع زیر خط حامل است. هنگامی که این اتفاق می افتد ، ما فقط یک دفتر کار را برای آن نت اضافه می کنیم – بنابراین ، خط کمی از سر نت. هرچه نت کمتر باشد خطوط حامل بیشتری اضافه خواهیم کرد. اما لازم نیست اکنون نگران این موضوع باشیم.
مقیاس C از هشت نت تشکیل شده است. اینها معادل کلیدهای سفید روی پیانو هستند.
شما ممکن است پیانو دستی نداشته باشید یا نتوانید ، اما در این مرحله ، برای شما مهم است که فکر کنید نه فقط به نظر می رسد موسیقی ، بلکه درباره آنچه به نظر می رسد ، نیز هست.

کمی آواز خواندن از دید را بیاموزید — یا “solfège”. این ممکن است نگران کننده به نظر برسد ، اما احتمالاً این احتمال وجود دارد که شما آن را بدانید: این شیوه خیال انگیز گفتن “انجام ، دوباره ، من است”.

با یادگیری آواز خواندن نتهایی که می بینید ، مهارت مهارت خواندن را مشاهده می کنید – مهارتی که می تواند یک عمر کامل داشته باشد ، اما از همان ابتدا مفید خواهد بود. بیایید دوباره به مقیاس C نگاهی بیندازیم ، با افزودن مقیاس solfege. “C Scale Solfege 11” را در بالا مشاهده کنید.
شانس وجود دارد ، شما می دانید آهنگ راجرز و هامرسین “Do-Re-Mi” از صدای موسیقی. اگر می توانید مقیاس “do re mi” را بخوانید ، این کار را انجام دهید در حالی که به یادداشت ها نگاه می کنید. اگر به یک دوره تازه ساز نیاز دارید ، می توانید این آهنگ را در YouTube بشنوید.
این نسخه کمی پیشرفته تر است که با استفاده از نت های solfège از مقیاس C بالا و پایین می روید. “C Scale Solfege 1” را در بالا مشاهده کنید.
چند بار آواز خواندن Solfege را تمرین کنید – تا قسمت دوم آشنا شوید. دو بار اول ، خیلی آهسته بخوانید تا بتوانید هنگام خواندن آن ، هر نت را مشاهده کنید. دو بار بعدی ، “do re mi” را برای C ، D ، E. جایگزین کنید. هدف این است که نت های واقعی را بخوانید.

مقادیر نت را از قبل به خاطر بسپارید: C بالا در انتهای خط اول و پایین C در انتهای خط دوم نیم نت است ، در حالی که بقیه نتها چهارم هستند. اگر تصور می کنید که در حال قدم زدن هستید ، برای هر مرحله یک نت وجود دارد. نیم یادداشت ها دو مرحله را طی می کنند.

تبریک میگم شما الان میتونید نت های موسیقی رو بخوانید. اما برای تسلط به تمرین بیشتر نیاز دارید.

قدم بعدی را بردارید. تاکنون اصول اولیه ریتم و ملودی را پوشش داده ایم ، و شما باید مهارت های اساسی لازم را بدست آورید که اکنون بفهمید که تمام آن نقاط و تکان ها چیست. اگرچه این ممکن است شما را از طریق کلاس اصلی Flutophone سوق دهد ، هنوز چند مورد دیگر وجود دارد که می خواهید بدانید. مهمترین آنها امضاهای اصلی هستند.

شما ممکن است در موسیقی نوک تیز و تخت دیده باشید: به نظر می رسد تیز مانند یک هشتگ (♯) و یک تخت مانند یک حروف کوچک B (♭) است. آنها در سمت چپ یک یادداشت قرار می گیرند و نشان می دهند که یادداشت مورد نظر به صورت نیم مرحله ای (نیمه قطعه) بالاتر برای تیز یا نیم مرحله پایین برای یک تخت پخش می شود. همانطور که یاد گرفتیم مقیاس C شامل کلیدهای سفید روی پیانو است. هنگامی که شروع به خواندن موسیقی می کنید ، ساده ترین فکر کردن در مورد نوک تیز و آپارتمان ها به عنوان کلیدهای سیاه است. C عمده و A خردسال هیچ نوار و آپارتمان ندارند.

کل لحن ها و نیمه های مختلف را بدانید. در موسیقی غربی ، نت ها یا لحنی کاملاً یا یک قطعه قطعه از هم هستند. اگر به نت C روی صفحه پیانو نگاه کنید ، می بینید که یک کلید سیاه بین آن و نت بعدی وجود دارد ، D. فاصله موسیقی بین C و D با صدای کامل خوانده می شود. فاصله بین C و کلید سیاه را یک نیمه قطعه می نامیم. حال ممکن است تعجب کنید که آن کلید سیاه چیست؟ پاسخ این است که، بستگی دارد.”

یک قانون خوب اگر شما در حال افزایش مقیاس هستید ، آن توجه داشته باشید نسخه تند نت اولیه است. هنگام پایین آمدن از مقیاس ، آن نت نسخه صاف نت شروع خواهد بود. بنابراین ، اگر با کلید سیاه از C به D در حال حرکت هستید ، آن را با استفاده از یک تیز (♯) نوشته خواهید کرد.

در این حالت ، یادداشت سیاه به عنوان C♯ نوشته می شود. هنگام پایین آمدن از مقیاس ، از D به C ، و استفاده از نت سیاه به عنوان لحن عبور بین آنها ، کلید سیاه را با استفاده از یک تخت (♭) می نویسید.

کنوانسیون هایی از این دست خواندن موسیقی را کمی ساده تر می کند. اگر قرار بود آن سه یادداشت را بالا ببرید و به جای C♯ از D ♯ استفاده کنید ، این نماد با استفاده از یک علامت طبیعی (♮) نوشته می شود.

توجه کنید که نشانه جدیدی وجود دارد – طبیعی. هر زمان که یک علامت طبیعی (♮) مشاهده کردید ، بدین معنی است که این نت هرگونه براق یا آپارتمانی را که قبلاً نوشته شده است ، لغو می کند. در این مثال ، یادداشتهای دوم و سوم هر دو دارای “D” هستند: اول a D ♭ ، و بنابراین D دوم از آنجایی که از D D یک semitone بالا می رود ، برای نشان دادن نشان باید “اصلاح شده” داشته باشد. یادداشت درست هرچه نوارها و آپارتمان های بیشتری در اطراف یک نت موسیقی پراکنده می شوند ، پیش از پخش امتیاز باید یک نوازنده بیشتر از آن استفاده کند.

اغلب ، آهنگسازانی که قبلاً در اقدامات قبلی از تصادفات استفاده می کردند ، ممکن است علائم طبیعی “غیر ضروری” را به وجود آورند تا وضوح لازم را برای پخش کننده فراهم کنند. به عنوان مثال ، اگر یک اندازه گیری قبلی در قطعه D بزرگ از A used استفاده کرده باشد ، اندازه گیری بعدی که از A استفاده می کند ممکن است به جای آن با A-طبیعی مشخص شود.

کلیدها را درک کنید. تاکنون ، ما به بررسی مقیاس اصلی C پرداخته ایم: هشت یادداشت ، تمام کلیدهای سفید ، با شروع از C. با این وجود ، می توانید مقیاس را در هر نت شروع کنید. اگر فقط تمام کلیدهای سفید را بازی کنید ، در مقیاس اصلی بازی نخواهید کرد ، بلکه چیزی به نام “مقیاس معین” است که خارج از محدوده این مقاله است.

نت شروع یا همان تونیک نیز نام کلید است. شاید شنیده باشید که شخصی بگوید “این کلید C است” یا چیزی مشابه. این مثال بدین معنی است که مقیاس اصلی از C شروع می شود و شامل یادداشت های C D E F G A B C می باشد. یادداشت ها در مقیاس عمده با یکدیگر رابطه بسیار خاصی دارند. به صفحه کلید بالا نگاهی بیندازید.

توجه داشته باشید که بین اکثر یادداشت ها ، یک قدم کامل وجود دارد. اما بین E و F فقط نیم مرحله (نیمه قطعه) وجود دارد و بین B و C وجود دارد. برای مثال اگر مقیاس خود را در G شروع کنید ، می تواند به صورت زیر نوشته شود:
F♯ نزدیک به بالا را مشاهده کنید. برای حفظ رابطه مناسب ، F باید نیم سمی را بالا ببرد تا نیم قدم از G باشد ، نه یک قدم کامل. خواندن آن به اندازه کافی آسان است ، اما اگر مقیاسی بزرگ را در C♯ شروع کنید ، چه می کنید؟ (به بالا نگاه کن.)

حالا شروع به پیچیده شدن می کند! به منظور کاهش سردرگمی و آسانتر خواندن موسیقی ، امضاهای کلیدی ایجاد شد. هر مقیاس بزرگ مجموعه خاصی از نوارها یا آپارتمانها دارد و موارد ابتدایی در همان ابتدای موسیقی نشان داده می شوند. با نگاهی دوباره به کلید G ، متوجه می شویم که یک تیز sharp F♯ است. به جای قرار دادن آن تیز در کنار F بر روی کارمندان ، آن را به طور کامل به سمت چپ حرکت می کنیم و فقط از آن نقطه فرض می شود که هر F که می بینید به عنوان F♯ بازی می شود. (به تصویر بالا مراجعه کنید.)
این به نظر می رسد ، و پخش می شود ، دقیقاً مشابه مقیاس بزرگ اصلی بالا ، بدون امضای کلیدی.

بلند شدن — یا نرم شدن! وقتی به موسیقی گوش می دهید ، احتمالاً متوجه شده اید که تمام مدت در یک حجم نیست. بعضی از قسمت ها واقعا بلند می شوند و بعضی از قسمت ها بسیار نرم می شوند. این تغییرات به عنوان “پویایی” شناخته می شوند.

اگر ریتم و متر قلب موسیقی باشد و نت ها و کلیدها مغز باشند ، مطمئناً دینامیک صدای موسیقی است. اولین نسخه فوق را در نظر بگیرید.

روی میز خود ، روی شیرهای زیر قرار دهید: 1 و 2 و 3 و 4 و 5 و 6 و 7 و 8 و غیره (موسیقی دانان “می گویند” هشتم) و چگونه است. اطمینان حاصل کنید که هر ضرب و شتم با همان بلندی صدا ضربه خورده است ، به طوری که کمی شبیه هلیکوپتر به نظر می رسد. حالا نگاهی به نسخه دوم بیندازید.

به علامت لهجه (>) بالاتر از هر نت F توجه کنید. فقط در این زمان بر روی ضربه بزنید که علامت لهجه را می بینید. حالا به جای هلیکوپتر باید بیشتر شبیه قطار باشد. فقط با یک تغییر لطیف در لهجه ، شخصیت موسیقی را کاملاً تغییر می دهیم!

آن را پیانو ، یا فورتیسیمو ، یا جایی در بین آن پخش کنید. درست مثل این که همیشه در یک سطح صحبت نمی کنید – بسته به موقعیت شما صدای بلندتر یا نرمتر خود را تنظیم می کنید ، موسیقی نیز در سطح ماژول ها است. روشی که آهنگساز با استفاده از نشانه های پویا به نوازنده می گوید چیست.

ده ها نشانگر پویا وجود دارد که ممکن است روی یک قطعه موسیقی مشاهده کنید ، اما برخی از رایج ترین آنها که حتماً پیدا خواهید کرد حروف f ، m و p هستند.
p به معنی “پیانو” یا “نرم” است.
f به معنی “forte” یا “بلند” است.
m به معنی “mezzo” یا “medium” است. این حالت دینامیکی پس از آن را تغییر می دهد ، همانطور که در mf به معنای “صدای بلند متوسط” یا mp است که به معنی “نرم نرم” است.

هلال به تدریج بلندتر می شود ، و یک decrescendo به تدریج حجم را کاهش می دهد. متوجه خواهید شد که با این دو نماد ، انتهای “باز” نماد نمایانگر پویای بلندتر و انتهای بسته نشان دهنده پویای ساکت تر است. به عنوان مثال ، اگر موسیقی شما را راهنمایی می کند که به تدریج از Forte به پیانو بروید ، f ‘را مشاهده خواهید کرد ، سپس یک “>” کشیده ، و سپس یک “p”.