آزمایش HIV چیست؟

آزمایش HIV، که غربالگری HIV نیز نامیده می شود، تنها راهی است که می توانید از وجود ویروس مطلع شوید.چندین نوع آزمایش خون یا سایر مایعات بدن شما را بررسی می کند تا ببیند آیا مبتلا شده اید یا خیر. اکثر افراد نمی توانند HIV را فوراً تشخیص دهند، زیرا زمان می برد تا بدن شما آنتی بادی بسازد یا به اندازه کافی ویروس در درون شما رشد کند.

اهمیت آزمایش HIV

در صورت ابتلا به ویروس، یافتن سریع این بدان معناست که می توانید بلافاصله درمان را شروع کنید تا بتوانید احساس بهتری داشته باشید و یک عمر طولانی و کامل داشته باشید. همچنین می توانید اقداماتی را انجام دهید تا HIV را به افراد دیگر منتقل نکنید.

زنان باردار باید آزمایش شوند زیرا درمان زودهنگام به این معنی است که شما احتمالاً آن را به نوزاد خود منتقل نمی کنید.

چه کسانی باید آزمایش HIV بدهند؟

CDC توصیه می کند که در ایالات متحده در سنین 13 تا 64 سال حداقل یکبار آزمایش HIV انجام شود.

اگر در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به HIV هستید ، باید بیشتر – حداقل یک بار در سال – از جمله موارد زیر:

• چندین شریک جنسی داشته اید
• رابطه جنسی محافظت نشده با فردی که HIV مثبت است یا می تواند داشته باشد داشته باشد، از جمله فردی که سابقه جنسی او را نمی شناسید.
• داروهای تزریق شده با سوزن، سرنگ یا وسیله دیگری که شخص دیگری ابتدا از آن استفاده کرده است
• آیا برای سل، هپاتیت یا هر بیماری مقاربتی از جمله سیفلیس، سوزاک، کلامیدیا یا تبخال آزمایش شده یا در حال آزمایش هستید
• با دارو یا پول رابطه جنسی داشته باشید.
• با شخصی که سابقه هر یک از این موارد را داشته باشد رابطه جنسی داشته اید.

انواع آزمایش HIV

آزمایشات غربالگری آنتی بادی

این آزمایشات پروتئین مورد نیاز بدن را در عرض 2 تا 8 هفته پس از عفونت HIV بررسی می کند. آنها همچنین آزمایش ایمونواسی یا آزمایش ELISA نامیده می شوند. آنها به طور کلی بسیار دقیق هستند.

نسخه های سریع این آزمایشات خون و مایع خوراکی می تواند در 30 دقیقه یا کمتر نتیجه دهد ، اما ممکن است نتایج منفی را حتی در زمان آلوده شدن به شما بدهد. این را منفی کاذب می نامند.

آزمایشات ترکیبی آنتی بادی/آنتی ژن

CDC این آزمایشات خون را توصیه می کند. آنها می توانند HIV را زودتر از آزمایش های غربالگری آنتی بادی تشخیص دهند. آنها آنتی ژن HIV را بررسی می کنند، پروتئینی به نام p24 که بخشی از ویروس است و 2 تا 4 هفته پس از عفونت خود را نشان می دهد. آنها همچنین آنتی بادی های HIV را بررسی می کنند.

آزمایش سریع آنتی بادی/آنتی ژن می تواند در 20 دقیقه نتیجه دهد.آزمایش اسید نوکلئیک (NAT)این آزمایش به عنوان آزمایش RNA نیز شناخته می شود. به دنبال خود ویروس است و می تواند HIV را حدود 10 روز پس از قرار گرفتن در معرض تشخیص قرار دهد. گران است ، بنابراین معمولاً اولین انتخاب نیست. اما اگر در معرض خطر بالایی هستید و علائم مشابه آنفولانزا دارید، ممکن است پزشک بخواهد از آن استفاده کند.

کیت های آزمایش خانگی

کیت هایی که خون یا مایعات خوراکی شما را آزمایش می کنند در ایالات متحده موجود است، می توانید آنها را در فروشگاه محلی یا آنلاین خریداری کنید. یکی را انتخاب کنید که مورد تأیید FDA باشد.

آزمایشات خانگی نسبت به آزمایشات آزمایشگاهی غیر حضوری کمی حساس تر هستند.

چه چیزی انتظار داشته باشید!

برای انجام آزمایش آزمایشگاهی، ممکن است لازم باشد با پزشک خود تماس بگیرید تا آن را تعیین کند. برخی از کلینیک های بهداشت عمومی پیاده روی می کنند.

یک تکنسین یک نمونه خون کوچک می گیرد و به آزمایشگاه می فرستد. برخی از آزمایش های ایمونواسی ادرار یا مایعات شما را از دهان (نه بزاق ) بررسی می کنند، اما آنتی بادی های زیادی در آنها وجود ندارد، بنابراین ممکن است منفی کاذب دریافت کنید.

با آزمایش خون در خانه، انگشت خود را تیز می کنید تا یک نمونه خون کوچک که به آزمایشگاه ارسال می کنید، دریافت کنید. شما تماس می گیرید تا نتیجه خود را ظرف چند روز کاری دریافت کنید ، و نیازی نیست نام خود را اعلام کنید. در صورت مثبت بودن، آزمایشگاه یک آزمایش پیگیری نیز برای بررسی مجدد انجام می دهد.

با انجام آزمایشات مایع خوراکی خانگی، لثه های فوقانی و تحتانی خود را با یک سواب محکم کرده و نمونه را در یک ویال آزمایش می کنید. در 20 دقیقه نتیجه می گیرید. تقریباً از هر 12 فرد مبتلا یک نفر از این آزمایش منفی کاذب می گیرد. در صورت مثبت بودن، آزمایش آزمایشگاهی را برای تأیید انجام دهید.

نتایج آزمایش HIV

برخی از آزمایشات ناشناس هستند، به این معنی که نام شما به نتیجه گره نخورده است. دیگران محرمانه هستند: اطلاعات شما به نتیجه ضمیمه شده است، اما توسط قوانین حفظ حریم خصوصی محافظت می شود.

نتایج آزمایش مثبت است:

نتیجه مثبت آزمایش به این معنی است که آثار HIV در بدن شما وجود دارد. اگر آزمایش سریع انجام داده اید، یک آزمایش آزمایشگاهی استاندارد برای تأیید آن انجام دهید. اگر آزمایش آزمایشگاهی انجام داده اید، آزمایشات دقیق تر خون شما می تواند به تشخیص شما کمک کند:

• وسترن بلات یا سنجش ایمونوفلورسانس غیر مستقیم
• تمایز آنتی بادی، بین HIV-1 و HIV-2

آزمایش مثبت HIV به این معنا نیست که ایدز دارید، این پیشرفته ترین مرحله بیماری است. درمان HIV می تواند شما را از ابتلا به ایدز باز دارد ، بنابراین بلافاصله با پزشک خود در مورد شروع داروهایی به نام درمان ضد رتروویروسی (ART) صحبت کنید. این داروها مقدار ویروس را در بدن شما کاهش می دهند، گاهی اوقات به حدی می رسد که آزمایش نمی تواند آن را تشخیص دهد. آنها همچنین از سیستم ایمنی شما محافظت می کنند تا عفونت HIV شما به ایدز تبدیل نشود.نتایج آزمایش منفی استاگر نتیجه شما منفی است، می توانید اقدامات لازم را برای محافظت از خود در برابر HIV انجام دهید. آنها شامل انجام رابطه جنسی ایمن و مصرف دارویی به نام پیشگیری از قرار گرفتن در معرض قرار گرفتن ( PrEP ) می شوند.

حتی اگر آزمایش شما منفی باشد، شریک زندگی شما همچنان می تواند به ویروس مبتلا شود. در مورد آزمایش شدن با آنها صحبت کنید.

ممکن است 6 ماه طول بکشد تا آنتی بادی های کافی برای دریافت نتیجه مثبت در برخی آزمایش ها داشته باشید. اگر 3 ماه یا کمتر از احتمال ابتلای شما گذشته است و نتیجه آزمایش شما منفی است، برای اطمینان بیشتر در 6 ماه یک آزمایش دیگر انجام دهید.