فهرست عناوین
افتادگی اندام لگنی (POP) زمانی اتفاق می افتد که اندام هایی مانند مثانه، رحم یا راست روده پایین بیایند و به واژن فشار بیاورند. وقتی این اتفاق برای شما می افتد ممکن است شوکه کننده باشد، اما دل خود را از دست ندهید: چندین روش برای درمان این بیماری وجود دارد – چه با جراحی و چه بدون جراحی. در این مقاله از بخش سلامت جسمی مجله اینترنتی وبگردون به بررسی درمان های خانگی مثانه پر کار میپردازیم.
اگر علائم شما شدید است و درمان های غیر جراحی کمکی نکرده است، ممکن است بخواهید جراحی را در نظر بگیرید. دو نوع جراحی پرولاپس وجود دارد: محو کننده و ترمیمی.
جراحی اجباری بخشی از واژن را تنگ یا بسته می کند. هدف این است که از اندامهایی که از حالت طبیعی خارج شده اند و به دیواره های واژن فشار می آورند، حمایت بیشتری شود. اگر جراحی جواب نداد و نمی توانید یک روش دیگر را تحمل کنید، یا اگر آنقدر سالم نیستید که بتوانید جراحی بزرگتری انجام دهید تا مشکل را برطرف کنید، این یک گزینه است. پس از این عملیات شما دیگر قادر به خواهد بود من ntercourse.
هدف از جراحی ترمیمی ترمیم کف لگن و بازگرداندن اندام ها به موقعیت اولیه است. این را می توان با بریدگی های واژن یا شکم انجام داد . همچنین می توان آن را با استفاده از جراحی لاپاراسکوپی انجام داد، که در آن جراح برش های کوچکتری در شکم ایجاد می کند و از ابزارهای خاصی استفاده می کند.
تعدادی عمل جراحی ترمیمی وجود دارد که پزشک می تواند برای بازگرداندن ظاهر و عملکرد اندام های لگن شما انجام دهد. آنها عبارتند از:
میزان موفقیت برای تثبیت رباط ساکرواسپینوس و تعلیق رباط رحمی 80 تا 90 درصد است. میزان موفقیت ساکروکولپوپکسی و ساکروهیستروپکسی تقریباً یکسان است. مطالعات نشان می دهد جراحی مش واژن در 80 تا 95 درصد مواقع کار می کند. اما حتی در آن صورت، احتمال افتادگی قسمت دیگری از واژن وجود دارد.
زمان بهبودی بستگی به نوع جراحی شما دارد. به طور کلی، شما باید برنامه ریزی کنید تا چند هفته از محل کار خود مرخصی بگیرید. شما همچنین باید از رابطه جنسی و ورزش یا فعالیت شدید به مدت حداقل 6 هفته اجتناب کنید. معمولاً بهبودی بعد از جراحی شکم بیشتر از جراحی واژن طول می کشد.
با جراحی واژن ، ممکن است 4 تا 6 هفته پس از آن ترشح سفید خامه ای ایجاد شود. این به خاطر بخیه های موجود در واژن است.
ممکن است داشته باشید:
جراحی پرولاپس اندام لگنی نیز مانند سایر عملکردها خطرات مشابهی دارد: عفونت، خونریزی و لخته شدن خون. پزشک شما همچنین می تواند در حین عمل به اندام های مجاور آسیب برساند.
با قرار دادن مش در مهبل، خطر درد و عفونت وجود دارد و همچنین باعث فرسایش شبکه می شود. در سال 2016 ، نگرانی های ایمنی FDA را بر آن داشت تا مش واژن را برای افتادگی اندام های لگنی به عنوان “وسیله ای با خطر بالا” طبقه بندی کند. شما احتمالاً تنها در صورتی این مراحل را انجام می دهید که: