راهنمای سفر کیوشو

کیوشو نزدیک‌تر از توکیو به کره، مدت‌هاست که پیوندهای نزدیکی با سرزمین اصلی آسیا داشته است و شهر اصلی آن، فوکوئوکا، یک مرکز منطقه‌ای مهم است. شهر پر انرژی در ساحل شمالی بسیار توسعه یافته جزیره، فوکوئوکا به دلیل موزه ها، معماری مدرن و زندگی شبانه پر جنب و جوش ارزش توقف دارد. اگر فقط چند روز در کیوشو وقت دارید، ناکازاکی بهترین مقصد همه جانبه است. اگرچه مهم ترین جاذبه آن موزه A-Bomb و مناظر مربوط به آن است، اما این شهر همچنین دارای یک محیط زیبای بندری، فضایی آرام، فضایی جهانی و پراکنده از معابد و موزه های تاریخی است.

از اینجا مسیر کوتاهی به سمت شرق به سمت کوماموتو می‌رود که به خاطر قلعه و باغ محوطه‌سازی‌شده‌اش، و مخروط در حال دود شدن آسو سان معروف است. این کشور پیاده‌روی عالی است، در حالی که علاقه‌مندان به چشمه‌های آب گرم نیز در عنصرشان حضور خواهند داشت – از روتمبورو لذت‌بخش Kurokawa Onsen گرفته تا لذت‌های بی‌نظیر Beppu در ساحل شرقی. دهکده کوهستانی تاکاچیهو نیاز به یک مسیر انحرافی منصفانه دارد، اما ارزش دیدن نمایش های رقص سنتی را دارد که بدعت های خدایان باستانی ژاپن را به تصویر می‌کشد. نواحی جنوبی جزیره بیشتر با موضوع یکسان – آتشفشان ها، انسن و مناظر باشکوه در خود دارند. موارد برجسته شامل ساکوراجیما، یکی از فعال‌ترین آتشفشان‌های جهان است که بر فراز شهر کاگوشیما خودنمایی می‌کند، در حالی که جزیره سرسبز یاکوشیما، تقریبا در 100 کیلومتری جنوب کیوشو، درختان سرو هزار ساله و مرتفع ورزشی است.

تاریخچه مختصر

تواریخ باستانی بیان می‌کند که امپراتور جیمو، اولین امپراتور افسانه ای ژاپن، از جنوب کیوشو برای تأسیس کشور ژاپن در سال 660 قبل از میلاد حرکت کرد. اگرچه سوابق قابل بحث هستند، شواهدی از سکونت انسان در کیوشو از قبل از قرن دهم قبل از میلاد وجود دارد، و در آغاز دوره یایویی (300 قبل از میلاد تا 300 پس از میلاد) پادشاهی کوچک Na (همانطور که در آن زمان شناخته می‌شد) بود. تجارت با چین و کره بازرگانان محلی روش های کشاورزی برنج و برنزسازی را به ژاپن بازگرداندند، در حالی که در قرن دوازدهم راهبان بودیسم ذن را به شمال کیوشو معرفی کردند. بازدیدکنندگان کمتری در سال های 1274 و 1281 در جریان تهاجمات مغول در زمان کوبلای خان وارد شدند. زمانی که مغول ها عقب نشینی کردند، اولین مورد به یک فرار باریک ختم شد و شوگون دستور داد یک دیوار محافظ در اطراف خلیج هاکاتا ساخته شود. تا سال 1281 ژاپنی‌ها بسیار آماده‌تر بودند، اما ناجی واقعی آنها یک طوفان بود که متعاقبا به آن کامی کازه یا «باد خدایان» لقب گرفت، که از ناکجاآباد به راه افتاد و ناوگان مغول را در آستانه حمله گسترده آنها پراکنده کرد.

300 سال بعد، در سال 1543، اولین اروپایی‌هایی که به ژاپن رسیدند، در جزیره تانگاشیما در جنوب کیوشو جمع شدند. ملوانان پرتغالی که بازار مشتاقی برای اسلحه های خود در میان دایمیوهای محلی پیدا کردند، چند سال بعد بازگشتند و مبلغانی از جمله کشیش یسوعی فرانسیس خاویر را با خود آوردند. در عرض پنجاه سال، کلیسای کاتولیک، که اکنون توسط فرانسیسکن‌ها و دومینیکن‌های اسپانیایی نیز نمایندگی می‌شود، ادعای 600000 نوکیش مسیحی را داشت. مرکز فعالیت ناکازاکی بود، جایی که تجار چینی، هلندی و بریتانیایی ازدحام جمعیت را افزایش دادند. با این حال، در اوایل دهه 1600، دولت به طور فزاینده ای نسبت به اروپایی ها به طور کلی و مسیحیان به طور خاص محتاط شد. شوگان‌های متوالی بر این مذهب خنثی کردند و رفت و آمد همه خارجی‌ها را محدود کردند، تا اینکه در نهایت تنها دو جامعه کوچک از بازرگانان هلندی و چینی در ناکازاکی باقی ماندند.

این دوره انزوا تا اواسط دهه 1850 ادامه داشت، زمانی که ناکازاکی و کاگوشیما به طور خاص خود را در خط مقدم انقلاب مدرنی که ژاپن را پس از بازسازی میجی فرا گرفت، یافتند. در واقع، این ارتش های قبیله ساتسوما و چوشو، هر دو از کیوشو، بودند که به بازگرداندن امپراتور به تاج و تخت کمک کردند، و بسیاری از اعضای دولت جدید از جزیره آمده بودند. با این حال، در سال 1877، سایگو تاکاموری کاگوشیما شورشی را علیه دولت میجی رهبری کرد که به شورش ساتسوما معروف شد. ارتش سایگو شکست خورد، اما او هنوز هم در کیوشو یک قهرمان محلی است.

آسو و ارتفاعات مرکزی

مرکز کیوشو تحت سلطه ارتفاعات کم‌جمعیت و چمن‌زار است، در مکان‌هایی که تا قله‌های قابل توجهی بالا می‌روند، که برخی از باشکوه‌ترین مناظر جزیره و بهترین کشور پیاده‌روی را ارائه می‌دهند. این کوه‌ها یادگاری از طغیان‌های آتشفشانی باستانی و انفجارهایی با چنان نیروی باورنکردنی هستند که با فروپاشی یک آتشفشان غول‌پیکر، دهانه آسو، بزرگترین دهانه آتشفشانی جهان را ایجاد کردند. امروزه کف کالدرا مانند بسیاری از تشک‌های تاتامی، مجموعه‌ای از زمین‌ها است، و ارتفاعات اطراف یک زمین بازی تابستانی محبوب را تشکیل می‌دهند، اما قله‌های آسو سان در مرکز آن یادآوری قوی است که آتشفشان هنوز بسیار زنده است. اکثر مردم به اینجا می‌آیند تا درون دهانه‌ی بخار‌آب آن را تماشا کنند، فوران‌ها اجازه می‌دهند، و سپس برخی از قله‌های همسایه را بالا می‌برند یا بر روی چمن‌زارهای سرسبز در پایه آن قدم می‌زنند.

همه این فعالیت‌های زیرزمینی به طور طبیعی به معنای وجود چشمه‌های آب گرم فراوانی است که عمدتا در خود دهانه دهان قرار می‌گیرند، اگرچه چند جواهر در اعماق ارتفاعات پنهان شده‌اند. یکی از آنها دهکده زیبای Kurokawa Onsen است که در تنگه ای باریک در فلات Senomoto فشرده شده است که یک توقف عالی در طول شب در جاده بپو ایجاد می‌کند. این دهکده در چند کیلومتری بزرگراه یامانامی، مسیر اصلی بین آسو و بپو قرار دارد و یک کوهستان دیدنی را از طریق پارک ملی آسو کوجو فراهم می‌کند. در جهت مخالف، جاده دراماتیک دیگری از دیواره دهانه بالا می‌رود و به سمت جنوب شرقی به تاکاچیهو می‌رود. بر فراز دره ای جذاب از ستون های بازالتی زاویه دار، این جایی است که الهه افسانه ای خورشید آماتراسو، بر اساس افسانه های مربوط به تولد ملت ژاپن، در آنجا پنهان شده است. یک غار کنار رودخانه و زیارتگاه همسایه‌اش گردش آسانی را ایجاد می‌کند، اما دلیل قانع‌کننده‌تر برای توقف در اینجا، تماشای اجرای شبانه داستانی است که از طریق رقص‌های محلی سنتی روایت می‌شود.

آسو سان

قطاری که از کوماموتو می‌آید، در حالی که از دیواره مهیب آسو کالدرا بالا می‌رود، دو بار تغییر جهت می‌دهد. این دهانه باستانی با ابعاد 18 کیلومتر از شرق به غرب، 24 کیلومتر از شمال به جنوب و بیش از 120 کیلومتر محیط، حدود 100000 سال پیش با فروپاشی یک آتشفشان بزرگ شکل گرفت. با سرد شدن صخره، دریاچه ای شکل گرفت، اما فوران ها ادامه یافت و پنج مخروط کوچکتر را که امروزه به طور کلی به نام آسو سان (阿蘇山) شناخته می‌شوند، ادامه داد. در انتهای شرقی این زنجیره، Neko-dake (1433 متر) صخره‌ای قرار دارد، در حالی که قله بعدی در غرب تاکا داکه (1592 متر)، بلندترین قله از پنج قله، و شاخه آتشفشانی آن Naka-dake (1506 متر) است. در غرب اینجا Eboshi-dake (1337 متر) و Kijima-dake (1321 متر) قرار دارند. از این پنج نفر، فقط Naka-dake هنوز فعال است. این در واقع فقط یک بریدگی در سمت تاکا داکه است که توسط یک انفجار آتشفشانی که یک قله ثانویه ایجاد کرده است، ایجاد شده است. تازه ترین فوران های ناکا داکه در اوایل دهه 1990 رخ داد، از زمانی که به طور قابل توجهی آرام شد، اما عاقلانه است که با کوه با احترام رفتار کنیم. وقتی Naka-dake بسته است، اطلاعیه‌ها در ایستگاه‌های قطار و اتوبوس ارسال می‌شود، اما اگر قصد دارید پیاده‌روی طولانی در اطراف دهانه انجام دهید، عاقلانه است که در دفتر اطلاعات بررسی کنید. به هر کسی که از آسم یا سایر مشکلات تنفسی رنج می‌برد، توصیه می‌شود به دلیل انتشار شدید گوگرد به لبه دهانه نزدیک نشوند.

هفت اتوبوس روزانه بازدیدکنندگان را از ترمینال خارج از ایستگاه آسو در یک سفر چشمگیر چهل دقیقه ای به سمت قله‌های آسو سان جابه جا می‌کنند. همانطور که جاده به سمت گذرگاه بین Kijima-dake و Eboshi-dake بالا می‌رود، به مخروط کامل کومزوکا، “تپه برنج” از بالا نگاه می‌کنید – گفته می‌شود که بالای فرورفته آن زمانی ایجاد شده است که Takeiwatatsu-no-mikoto به سمت پایین حرکت کرده است. یک مشت برنج برای سیر کردن مردم گرسنه اش. از طرف دیگر بپیچید، اولین نگاه خود را به دهان باز ناکا-داک در سراسر کاسه چمنزار فلات کوساسنری، مملو از دریاچه‌های دهانه کم عمق می‌بینید.

در فلات، اتوبوس در خارج از موزه آتشفشانی آسو (阿蘇火山博物館) توقف می‌کند، هرچند ممکن است بخواهید برای بالا رفتن از کیجیما داک (杵島岳؛ 1321 متر) که از پشت موزه بالا می‌رود، پیاده شوید. مسیر آسفالت‌شده از گوشه شمال شرقی پارکینگ، شما را به یک کوهنوردی آسان سی دقیقه‌ای می‌برد، با مناظر بیشتری از دهانه دهان، و سپس به دهانه منقرض شده Kijima-dake پایین می‌روید. از اینجا می‌توانید از طریق یک پیست اسکی پایین بیایید تا به مسیری در کنار جاده به سمت ناکا داکه بپیوندید. کل پیاده روی باید کمتر از نود دقیقه طول بکشد.

به‌جای عقب‌نشینی، می‌توانید یک مسیر پیاده‌روی عالی را در حاشیه جنوبی دهانه به سمت قله ناکا-داک طی کنید، سپس یک سفر جانبی احتمالی به تاکا-داک (高岳) و سپس به سمت طناب‌راه سانسویکیو در شمال شرقی بروید. تا زمانی که چکمه‌های خوب، آب فراوان داشته باشید و به خوبی از لبه‌ها فاصله بگیرید، خیلی سخت نیست. برای انتخاب مسیر، پیاده‌روهایی را دنبال کنید که به سمت جنوب در اطراف دهانه در سراسر فلات Sunasenri حرکت می‌کنند.

کوروکاوا اونسن

یکی از محبوب‌ترین تفرجگاه‌های چشمه‌های آب گرم در ژاپن، KUROKAWA ONSEN (黒川温泉) از بیست و چند ریوکان تشکیل شده است که در پایین دره‌ای پر از درخت و شیب‌دار قرار دارد که به داخل Senomoto Kōgen می‌چرخد. فلات (瀬の本高原)، حدود ۶ کیلومتری غرب بزرگراه یامانامی. این دهکده کاملا وقف حمام کردن با چشمه آب گرم است و بیشتر ساختمان‌های آن حداقل از نظر طراحی سنتی هستند، اگر نه واقعا قدیمی، در حالی که چهره‌های یوکاتا پوشیده شده در خیابان‌ها به فضای کمی عجیب و غریب آن اضافه می‌کنند. این دهکده به‌خاطر روتمبورو خود مشهور است: در مجموع 24 مکان مختلف وجود دارد که استخرهای صخره‌ای با اشکال و اندازه‌ها را ارائه می‌دهند. در خارج از فصل اصلی توریستی، زمانی که ازدحام جمعیت کم شده است، ارزش تلاش برای رسیدن به اینجا را دارد، و کوروکاوا یک توقف عالی در طول شب انجام می‌دهد، اگر مشکلی ندارید که برای اقامت کمی اضافی بپردازید.

تاکاچیهو

شهر کوچک تاکاچیهو (高千穂) در مرز بین استان‌های کوماموتو و میازاکی قرار دارد، جایی که گوکاسه-گاوا کانالی باریک را از میان لایه‌های گدازه باستانی بریده است. در زمستان، زمانی که دمای شبانه به زیر صفر می‌رسد، روستاییان محلی رقص‌های یوکاگورا را در خانه‌های مزرعه قدیمی اجرا می‌کنند و خدایان و الهه‌هایی را که زمانی در این کوه‌ها زندگی می‌کردند، زنده می‌کنند (به صفحه 692 مراجعه کنید). دلیل اصلی بازدید از تاکاچیهو، دیدن چند قطعه از این چرخه رقص است، اما آن را با تنگه تاکاچیهو ترکیب کنید، یک نقطه زیبا که صخره های عجیب آن در اسطوره های محلی تنیده شده است، به علاوه یک سفر دراماتیک از هر جهتی که می‌رسید و تاکاچیهو. جایی می‌شود که در هر تور کیوشو گنجانده شود.

اسطوره ها و رقص در تاکاچیهو

رقص های سنتی معروف تاکاچیهو ریشه در افسانه های محلی دارد. داستان از این قرار است که خدای طوفان، سوسانو او، یک بار مزارع برنج خواهرش، الهه خورشید آماتراسو را ویران کرد و قصر مقدس او را هتک حرمت کرد. آماتراسو که از این اقدامات آزرده شد، در غاری پنهان شد و جهان را در تاریکی فرو برد. خدایان دیگر سعی کردند او را با دعاها و شعارها جذب کنند، اما هیچ چیز موفق نشد تا اینکه در نهایت، الهه ای به نام Ama-no-uzume وارد یک رقص تحریک آمیز شد. شادی عمومی برای آماتراسو بسیار زیاد بود، او برای دیدن سرگرمی به بیرون نگاه کرد، در آن لحظه جمعیت او را گرفتند و او را به دنیا بردند. محلی‌های تاکاچیهو همچنین ادعا می‌کنند که کوه نزدیک تاکاچیهو-نو ماین – نه کوه Ebino Kōgen – جایی است که نوه آماتراسو، نینیگی-نو-میکوتو، با آینه، شمشیر و جواهر خود به زمین فرود آمد تا اولین امپراتور ژاپن شود.

بازدید از تاکاچیهو بدون مشاهده نمونه ای از این رقص در کاگورا-دن کامل نمی‌شود. در یک ساعت، سه یا چهار قطعه از چرخه کامل را می‌بینید، که معمولاً شامل داستان آماتراسو و غار او می‌شود، و با بازخوانی صریح تولد ملت ژاپن پایان می‌یابد که در آن دو «خدا» صحنه را ترک می‌کنند تا با آنها ارتباط برقرار کنند. اعضای حضار – برای خوشحالی همه علاقمندان. اجراکنندگان از استخری متشکل از حدود 550 نفر از ساکنان محلی، 5 تا 80 ساله، که در جشنواره سالانه یوکاگورا (اواسط نوامبر تا اواسط فوریه) نیز می‌رقصند، انتخاب شده اند. در ترکیبی از جشن شکرگزاری برداشت محصول و جشنواره بهار، 24 گروه هر 33 رقص را به ترتیب در خانه‌های شخصی و تالارهای روستا اجرا می‌کنند که تا شب تا روز بعد ادامه دارد.

کوماموتو

نسبت مناسبی از مسافران به کیوشو در برخی مواقع خود را در KUMAMOTO (熊本) می‌یابند. این شهر نه تنها بین فوکوکا در شمال و کاگوشیما در جنوب واقع شده است، بلکه در فاصله قابل توجهی از آسو در شرق و اونزن در غرب نیز قرار دارد. علاوه بر ایجاد یک پایگاه یا توقفگاه خوب، خود شهر به طور معقولی جذاب است و دارای چند مناظر ارزشمند است. مهمترین آنها قلعه ترسناک و افسانه ای است که بر مرکز شهر مسلط است و Suizenji-jojuen، یکی از باغ های با رتبه برتر ژاپن، در حومه غربی. جنگ‌ها و پیشرفت‌ها به این معناست که چیز خاصی باقی نمی‌ماند، اگرچه باید شهری را تحسین کنید که شنای جذاب «سبک کوبوری» را اختراع کرد که «شامل هنر شنا در حالت ایستاده با زره و کلاه ایمنی است».

مقداری تاریخ

کوماموتو وجود خود را مدیون قبیله کاتو است، که در اواخر قرن شانزدهم در ازای حمایت از توکوگاوا ایه یاسو در طول به قدرت رسیدن او، سلطنت را به دست آوردند. Katō Kiyomasa، اولین اربابان فئودال، نه تنها یک قلعه باشکوه ساخت، بلکه به خاطر کارهای عمومی خود مانند کنترل سیل و احیای زمین نیز به یادگار مانده است. با این حال، دسیسه های سیاسی منجر به برکناری کاتو در سال 1632 به نفع قبیله هوسوکاوا شد که قبلا کوکورا را در اختیار داشتند. سیزده نسل از اربابان هوسوکاوا برای بیش از دو قرن بر کوماموتو حکومت کردند، در طی این مدت شهر به عنوان دژ اصلی حکومت کیوشو رشد کرد، تا اینکه در سال 1871 مالکیت فئودالی لغو شد. شش سال بعد، درام نهایی بازسازی میجی در اینجا پخش شد. ارتش شورشی تاکاموری توسط نیروهای دولتی شکست خورد، اما نه قبل از اینکه بسیاری از قلعه‌های تسخیر ناپذیر کوماموتو را نابود کنند.

شورش شیمابارا

در سال 1637، مالیات‌های گزاف و ظلم ظالمانه دو دایمیو محلی باعث شورش دهقانان در مقیاس بزرگ در منطقه شیمابارا شد، اگرچه انگیزه اصلی خشم از آزار و اذیت مسیحیان در آن زمان بود. بسیاری از شورشیان مسیحی بودند، از جمله رهبر آنها، پسری 16 ساله معروف به آماکوسا شیرو، که ظاهرا قادر به انجام معجزه بود. ارتش 37000 نفری او که شامل زنان و کودکان می‌شد، سرانجام به قلعه متروکه هارا، تقریبا 30 کیلومتری جنوب شهر شیمابارا پناه برد. آنها به مدت سه ماه نیروهای دولتی بسیار برتر را مهار کردند، اما حتی شیرو هم نتوانست آنها را نجات دهد، زمانی که هارا در آوریل 1638 مورد حمله قرار گرفت و، به طوری که گفته می شود، همه 37000 نفر قتل عام شدند. درست یا نادرست، مبلغان پرتغالی در شورش نقش داشتند و بلافاصله پس از بسته شدن درهای ژاپن، همه خارجی ها از ژاپن تبعید شدند.

موج‌سواری میازاکی

برای تعداد زیادی جوان ماجراجو ژاپنی، استان میازاکی با موج سواری پیوند ناگسستنی دارد. این‌ها بهترین و گرم‌ترین آب‌های ژاپن هستند، و اگرچه تعداد کمی از خارجی‌ها وارد عمل می‌شوند، اما این سفر به اینجا را جذاب‌تر می‌کند. فصل اوج از آگوست تا اکتبر ادامه دارد، زمانی که بیشتر تعطیلات آخر هفته دارای یک رویداد موج سواری با توضیحاتی است.

موج‌سواری مناسبی در آب‌های بلافاصله در غرب Aoshima وجود دارد – که توسط جزیره محافظت می‌شود، این موج‌های کوچک‌تر برای مبتدیان عالی هستند. فروشگاه Nagisa، بین ایستگاه Kodomonokuni و Grand Hotel Qingdao، تخته (3000 ین) و لباس مرطوب (2000 ین) اجاره می‌کند، در حالی که چند دقیقه پیاده‌روی در شمال همان ایستگاه با قیمت‌های مشابه در Wellybird ارائه می‌شود. کمی جلوتر به سمت میازاکی، Kisaki-hama (木崎浜)، ساحلی مناسب و محبوب بین موج‌سواران، و ده دقیقه پیاده‌روی تا ایستگاه Undōkōen قرار دارد. تجهیزات اینجا را می‌توان در بلاست سرف ورلد اجاره کرد که به طرز ناامیدکننده ای در پشت Mos Burger قرار دارد که تقریبا از خروجی ایستگاه قابل مشاهده است.

موج سواران باتجربه با تجهیزات خود باید به جای آن به صخره‌ها و صخره‌ها در جنوب Aoshima بروند، اگرچه دسترسی به آنها بدون یک دوست محلی دشوار است. دورتر در شمال میازاکی، آب‌های شدیدی مشابه هیوگا (日向) در جنوب نوبئوکا وجود دارد.

یاکوشیما

قله های سنگی کوه; موج پس از موج چکیدن، جنگل های بارانی نیمه گرمسیری; درختان سرو سر به فلک کشیده که مربوط به امپراتوری روم هستند. رایحه فراگیر خزه و گل. اگر این به نظر می رسد کمی شبیه به محیط یک انیمه است، نه ژاپنی واقعی، نیمی از حق با شماست – گفته می‌شود که میازاکی هایائو هنگام خلق پرنسس مونونوکه از جنگل های سرسبز یاکوشیما الهام گرفته است. متأسفانه گوزن های عرفانی از دستور کار خارج شده اند (اگرچه نگاه کردن ضرری ندارد)، اما جذابیت های طبیعی یاکوشیما (屋久島) معمولا برای از بین بردن جوراب های معدود مسافران خارجی که به این جزیره می‌روند کافی است. دریا در 60 کیلومتری کیوشو.

با این حال، دعا کنید که آب و هوا همکاری کند – مردم محلی به شوخی می‌گویند که “35 روز در ماه” باران می بارد. یاکوشیما با حرص و طمع تقریبا هر ابری را که در حال عبور است می‌بلعد و در نتیجه میانگین بارندگی سالانه حداقل 4 متر در ساحل و 8 تا 10 متر در قسمت داخلی کوهستانی آن رقم خیره کننده ای است. این نهرها و یک جنگل سرسبز و باستانی را تغذیه می‌کند که به خاطر درختان سدر باشکوه یاکو سوگی معروف است، کهنسال ترین آنها بیش از 2000 سال قدمت دارند و با نام های فردی شناخته می‌شوند (درختان زیر 1000 سال به عنوان کو سوگی یا “سدرهای کوچک شناخته می‌شوند”. ”). جومون سوگی حداقل 2300 سال سن دارد و تصور می‌شود که قدیمی ترین آنها باشد. در ارتفاعات کوهستانی رشد می‌کند. شرکت‌های چوب‌برداری تا اوایل دهه 1970 در جنگل‌های یاکوشیما کار می‌کردند، اما بیشتر این جزیره اکنون در پارک ملی کیریشیما-یاکو، که در حال حاضر یک میراث جهانی یونسکو است، محافظت می‌شود.

جمعیت یاکوشیما حدود 13600 نفر در دو شهر اصلی میانورا و انبو یا در سکونتگاه‌های کوچک در اطراف ساحل پراکنده شده‌اند. یاکوشیما یک مقصد توریستی که به طور فزاینده‌ای محبوب است، اکنون علاوه بر اقامتگاه‌های ساده‌تر، دارای تعدادی هتل استراحتگاهی است. با این حال، بیشتر مردم برای پیاده‌روی و چادر زدن در میان قله‌ها، جایی که سروهای قدیمی‌تر یافت می‌شوند، می‌آیند. برای افراد کم ماجراجو، Yaku-sugi Land شامل چند درخت در دسترس بیشتر است و می‌توان با اتوبوس عمومی به آنها رسید. در غیر این صورت، چند موزه محلی خوب، یک انسن ساحلی و چندین سواحل وجود دارد که دو تای آنها – ایسو و ناکاما – غواصی مناسبی را ارائه می‌دهند. هیچ ماه خشکی در اینجا وجود ندارد، اما بهترین زمان برای سفر ماه مه یا در طول ماه های پاییز اکتبر و نوامبر است. ماه ژوئن بیشترین میزان بارندگی را به خود اختصاص داده است، اگرچه این زمانی است که رودودندرون ها در بهترین حالت خود قرار دارند و پس از آن یک جولای و آگوست بخار آلود است. زمستان برف را به قله ها می‌آورد، اگرچه دمای سطح دریا در حدود 15 درجه سانتی گراد است.