حافظ

غزل حافظ شماره 494 ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآییهر جا که روی زود پشیمان به درآیی

غزل حافظ شماره 495 می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جوییاین گفت سحرگه گل بلبل تو چه

غزل حافظ شماره 493 ای پادشه خوبان داد از غم تنهاییدل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

غزل حافظ شماره 492 سلامی چو بوی خوش آشناییبدان مردم دیده روشنایی درودی چو نور دل پارسایانبدان شمع خلوتگه پارسایی

غزل حافظ شماره 491 به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیماییخیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی امید هست که منشور عشقبازی مناز

غزل حافظ شماره 490 در همه دیر مغان نیست چو من شیداییخرقه جایی گرو باده و دفتر جایی دل که

غزل حافظ شماره 488 سحرم هاتف میخانه به دولتخواهیگفت بازآی که دیرینه این درگاهی همچو جم جرعه ما کش که

غزل حافظ شماره 489 ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهیدر فکرت تو پنهان صد حکمت الهی کلک تو بارک

غزل حافظ شماره 486 بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلویمی‌خواند دوش درس مقامات معنوی یعنی بیا که آتش موسی

غزل حافظ شماره 487 ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شویتا راهرو نباشی کی راهبر شوی در مکتب حقایق پیش